background
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ
7
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ
8
كِتَابٌ
نه چنين است [كه مى‌پندارند]، كه كارنامه بدكاران در «سجّين» است. (7) و تو چه دانى كه «سجّين» چيست؟ (8)
مَرْقُومٌ
9
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
10
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ
11
وَمَا
كتابى است نوشته‌شده. (9) واى بر تكذيب‌كنندگان در آن هنگام: (10) آنان كه روز جزا را دروغ مى‌پندارند. (11)
يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ
12
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ
و جز هر تجاوزپيشه گناهكارى آن را به دروغ نمى‌گيرد. (12)
أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
13
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
14
كَلَّا
[همان كه‌] چون آيات ما بر او خوانده شود، گويد: «[اينها] افسانه‌هاى پيشينيان است.» (13) نه چنين است، بلكه آنچه مرتكب مى‌شدند زنگار بر دلهايشان بسته است. (14)
إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ
15
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ
16
ثُمَّ
زهى پندار، كه آنان در آن روز، از پروردگارشان سخت محجوبند. (15) آنگاه به يقين، آنان به جهنم درآيند. (16)
يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
17
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي
سپس [به ايشان‌] گفته خواهد شد: «اين همان است كه آن را به دروغ مى‌گرفتيد.» (17)
عِلِّيِّينَ
18
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ
19
كِتَابٌ مَرْقُومٌ
20
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ
21
نه چنين است، در حقيقت، كتاب نيكان در «علّيّون» است. (18) و تو چه دانى كه «علّيّون» چيست؟ (19) كتابى است نوشته‌شده. (20) مقرّبان آن را مشاهده خواهند كرد. (21)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
22
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ
23
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ
براستى نيكوكاران در نعيم [الهى‌] خواهند بود. (22) بر تختها [نشسته‌] مى‌نگرند. (23)
النَّعِيمِ
24
يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ
25
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ
از چهره‌هايشان طراوت نعمت [بهشت‌] را درمى‌يابى. (24) از باده‌اى مُهر شده نوشانيده شوند. (25)
الْمُتَنَافِسُونَ
26
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ
27
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ
28
إِنَّ
[باده‌اى كه‌] مُهر آن، مُشك است، و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند. (26) و تركيبش از [چشمه‌] «تسنيم» است: (27) چشمه‌اى كه مقرّبان [خدا] از آن نوشند. (28)
الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ
29
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ
30
[آرى، در دنيا] كسانى كه گناه مى‌كردند، آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مى‌گرفتند. (29) و چون بر ايشان مى‌گذشتند، اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مى‌كردند. (30)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ
31
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ
و هنگامى كه نزد خانواده‌[هاى‌] خود بازمى‌گشتند، به شوخ‌طبعى مى‌پرداختند. (31)
لَضَالُّونَ
32
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ
33
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ
و چون مؤمنان را مى‌ديدند، مى‌گفتند: «اينها [جماعتى‌] گمراهند.» (32) و حال آنكه آنان براى بازرسى [كار]شان فرستاده نشده بودند. (33)
يَضْحَكُونَ
34
و[لى‌] امروز، مؤمنانند كه بر كافران خنده مى‌زنند. (34)
صفحه: -