background
إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ
18
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ
19
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ
20
آرى، [آن دشمن حق‌] انديشيد و سنجيد. (18) كشته بادا، چگونه [او] سنجيد؟ (19) [آرى،] كشته بادا، چگونه [او] سنجيد. (20)
ثُمَّ نَظَرَ
21
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ
22
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ
23
فَقَالَ
آنگاه نظر انداخت. (21) سپس رو ترش نمود و چهره در هم كشيد. (22) آنگاه پشت گردانيد و تكبّر ورزيد، (23)
إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ
24
إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ
25
و گفت: «اين [قرآن‌] جز سحرى كه [به برخى‌] آموخته‌اند نيست. (24) اين غير از سخن بشر نيست.» (25)
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ
26
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ
27
لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ
28
لَوَّاحَةٌ
زودا كه او را به سَقَر در آورم. (26) و تو چه دانى كه آن سَقَر چيست؟ (27) نه باقى مى‌گذارد و نه رها مى‌كند. (28)
لِلْبَشَرِ
29
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ
30
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً
پوستها را سياه مى‌گرداند. (29) [و] بر آن [دوزخ‌]، نوزده [نگهبان‌] است. (30)
ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ
وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ
الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ
اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ
ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ
31
كَلَّا وَالْقَمَرِ
32
وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ
33
و ما موكّلان آتش را جز فرشتگان نگردانيديم، و شماره آنها را جز آزمايشى براى كسانى كه كافر شده‌اند قرار نداديم، تا آنان كه اهل كتابند يقين به هم رسانند، و ايمان كسانى كه ايمان آورده‌اند افزون گردد، و آنان كه كتاب به ايشان داده شده و [نيز] مؤمنان به شك نيفتند، و تا كسانى كه در دلهايشان بيمارى است و كافران بگويند: «خدا از اين وصف‌كردن، چه چيزى را اراده كرده است؟» اين گونه، خدا هر كه را بخواهد بيراه مى‌گذارد و هر كه را بخواهد هدايت مى كند، و [شماره‌] سپاهيان پروردگارت را جز او نمى‌داند، و اين [آيات‌] جز تذكارى براى بشر نيست. (31) نه چنين است [كه مى‌پندارند!] سوگند به ماه، (32) و سوگند به شامگاه چون پشت كند، (33)
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ
34
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ
35
نَذِيرًا لِلْبَشَرِ
36
لِمَنْ
و سوگند به بامداد چون آشكار شود، (34) كه آيات [قرآن‌] از پديده‌هاى بزرگ است. (35) بشر را هشداردهنده است. (36)
شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ
37
كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ
38
هر كه از شما را كه بخواهد پيشى جويد يا بازايستد. (37) هر كسى در گرو دستاورد خويش است، (38)
إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ
39
فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ
40
عَنِ الْمُجْرِمِينَ
41
مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ
42
بجز ياران دست راست: (39) در ميان باغها. از يكديگر مى‌پرسند، (40) درباره مجرمان: (41) «چه چيز شما را در آتش [سَقَر] درآورد؟» (42)
قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ
43
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ
44
وَكُنَّا
گويند: «از نمازگزاران نبوديم، (43) و بينوايان را غذا نمى‌داديم، (44)
نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ
45
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ
46
حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ
47
با هرزه‌درايان هرزه‌درايى مى‌كرديم، (45) و روز جزا را دروغ مى‌شمرديم، (46) تا مرگ ما در رسيد.» (47)
صفحه: -