background
سورَةُ الدُّخَان
آیاتها
59
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
حم
1
وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ
2
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ ۚ إِنَّا كُنَّا
حاء، ميم. (1) سوگند به كتاب روشنگر، (2)
مُنْذِرِينَ
3
فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ
4
أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا ۚ إِنَّا
[كه‌] ما آن را در شبى فرخنده نازل كرديم، [زيرا] كه ما هشداردهنده بوديم. (3) در آن [شب‌] هر [گونه‌] كارى [به نحوى‌] استوار فيصله مى‌يابد. (4)
كُنَّا مُرْسِلِينَ
5
رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
6
رَبِّ
[اين‌] كارى است [كه‌] از جانب ما [صورت مى‌گيرد]. ما فرستنده [پيامبران‌] بوديم. (5) [و اين‌] رحمتى از پروردگار توست، كه او شنواى داناست. (6)
السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ
7
لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، اگر يقين داريد. (7)
يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
8
بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ
9
خدايى جز او نيست؛ او زندگى مى‌بخشد و مى‌ميراند؛ پروردگار شما و پروردگار پدران شماست. (8) ولى نه، آنها به شك و شبهه خويش سرگرمند. (9)
فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِينٍ
10
يَغْشَى النَّاسَ ۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ
11
پس در انتظار روزى باش كه آسمان دودى نمايان برمى‌آورد، (10) كه مردم را فرو مى‌گيرد؛ اين است عذاب پر درد. (11)
رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ
12
أَنَّىٰ لَهُمُ الذِّكْرَىٰ وَقَدْ جَاءَهُمْ
[مى‌گويند:] «پروردگارا، اين عذاب را از ما دفع كن كه ما ايمان داريم.» (12)
رَسُولٌ مُبِينٌ
13
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ
14
إِنَّا كَاشِفُو
آنان را كجا [جاى‌] پند[گرفتن‌] باشد، و حال آنكه به يقين براى آنان پيامبرى روشنگر آمده است. (13) پس، از او روى برتافتند و گفتند: «تعليم‌يافته‌اى ديوانه است.» (14)
الْعَذَابِ قَلِيلًا ۚ إِنَّكُمْ عَائِدُونَ
15
يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَىٰ إِنَّا مُنْتَقِمُونَ
16
ما اين عذاب را اندكى از شما برمى‌داريم [ولى شما] در حقيقت باز از سر مى‌گيريد. (15) روزى كه دست به حمله مى‌زنيم، همان حمله بزرگ؛ [آنگاه‌] ما انتقام‌كشنده‌ايم. (16)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ
17
أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ
و به يقين، پيش از آنان قوم فرعون را بيازموديم، و پيامبرى بزرگوار برايشان آمد، (17)
عِبَادَ اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
18
كه [به آنان گفت:] «بندگان خدا را به من بسپاريد، زيرا كه من شما را فرستاده‌اى امينم. (18)
صفحه: -