0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
مَا
نَنْسَخْ
مِنْ
آيَةٍ
أَوْ
نُنْسِهَا
نَأْتِ
بِخَيْرٍ
مِنْهَا
أَوْ
مِثْلِهَا
ۗ
أَلَمْ
تَعْلَمْ
أَنَّ
اللَّهَ
عَلَىٰ
كُلِّ
شَيْءٍ
قَدِيرٌ
106
أَلَمْ
تَعْلَمْ
أَنَّ
اللَّهَ
لَهُ

هر حكمى را نسخ كنيم، يا آن را به [دست] فراموشى بسپاريم، بهتر از آن، يا مانندش را مىآوريم؛ مگر ندانستى كه خدا بر هر كارى تواناست؟ (106)
مُلْكُ
السَّمَاوَاتِ
وَالْأَرْضِ
ۗ
وَمَا
لَكُمْ
مِنْ
دُونِ
اللَّهِ
مِنْ
وَلِيٍّ
وَلَا
نَصِيرٍ
107
أَمْ
تُرِيدُونَ
أَنْ
تَسْأَلُوا
رَسُولَكُمْ
كَمَا
سُئِلَ
مُوسَىٰ
مِنْ
قَبْلُ

مگر ندانستى كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن خداست؛ و شما جز خدا سرور و ياورى نداريد؟ (107)
ۗ
وَمَنْ
يَتَبَدَّلِ
الْكُفْرَ
بِالْإِيمَانِ
فَقَدْ
ضَلَّ
سَوَاءَ
السَّبِيلِ
108
وَدَّ
كَثِيرٌ

آيا مىخواهيد از پيامبر خود همان را بخواهيد كه قبلا از موسى خواسته شد؟ و هر كس كفر را با ايمان عوض كند، مسلما از راه درست گمراه شده است. (108)
مِنْ
أَهْلِ
الْكِتَابِ
لَوْ
يَرُدُّونَكُمْ
مِنْ
بَعْدِ
إِيمَانِكُمْ
كُفَّارًا
حَسَدًا
مِنْ
عِنْدِ
أَنْفُسِهِمْ
مِنْ
بَعْدِ
مَا
تَبَيَّنَ
لَهُمُ
الْحَقُّ
ۖ
فَاعْفُوا
وَاصْفَحُوا
حَتَّىٰ
يَأْتِيَ
اللَّهُ
بِأَمْرِهِ
ۗ
إِنَّ
اللَّهَ
عَلَىٰ
كُلِّ
شَيْءٍ
قَدِيرٌ
109
وَأَقِيمُوا
الصَّلَاةَ
وَآتُوا
الزَّكَاةَ

بسيارى از اهل كتاب -پس از اينكه حق برايشان آشكار شد- از روى حسدى كه در وجودشان بود، آرزو مىكردند كه شما را، بعد از ايمانتان، كافر گردانند. پس عفو كنيد و درگذريد، تا خدا فرمان خويش را بياورد، كه خدا بر هر كارى تواناست. (109)
ۚ
وَمَا
تُقَدِّمُوا
لِأَنْفُسِكُمْ
مِنْ
خَيْرٍ
تَجِدُوهُ
عِنْدَ
اللَّهِ
ۗ
إِنَّ
اللَّهَ
بِمَا
تَعْمَلُونَ
بَصِيرٌ
110
وَقَالُوا
لَنْ
يَدْخُلَ
الْجَنَّةَ
إِلَّا
مَنْ
كَانَ
هُودًا
أَوْ

و نماز را به پا داريد و زكات را بدهيد؛ و هر گونه نيكى كه براى خويش از پيش فرستيد، آن را نزد خدا باز خواهيد يافت؛ آرى، خدا به آنچه مىكنيد بيناست. (110)
نَصَارَىٰ
ۗ
تِلْكَ
أَمَانِيُّهُمْ
ۗ
قُلْ
هَاتُوا
بُرْهَانَكُمْ
إِنْ
كُنْتُمْ
صَادِقِينَ
111

و گفتند: «هرگز كسى به بهشت درنيايد، مگر آنكه يهودى يا ترسا باشد.» اين آرزوهاى [واهىِ] ايشان است. بگو: «اگر راست مىگوييد، دليل خود را بياوريد.» (111)
بَلَىٰ
مَنْ
أَسْلَمَ
وَجْهَهُ
لِلَّهِ
وَهُوَ
مُحْسِنٌ
فَلَهُ
أَجْرُهُ
عِنْدَ
رَبِّهِ
وَلَا
خَوْفٌ
عَلَيْهِمْ
وَلَا
هُمْ
يَحْزَنُونَ
112

آرى، هر كس كه خود را با تمام وجود، به خدا تسليم كند و نيكوكار باشد، پس مزد وى پيش پروردگار اوست، و بيمى بر آنان نيست، و غمگين نخواهند شد. (112)
صفحه: -
موقعیت:
1.84 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: