0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
قَالَ
عِيسَى
ابْنُ
مَرْيَمَ
اللَّهُمَّ
رَبَّنَا
أَنْزِلْ
عَلَيْنَا
مَائِدَةً
مِنَ
السَّمَاءِ
تَكُونُ
لَنَا
عِيدًا
لِأَوَّلِنَا
وَآخِرِنَا
وَآيَةً
مِنْكَ
ۖ
وَارْزُقْنَا
وَأَنْتَ
خَيْرُ
الرَّازِقِينَ
114
قَالَ

عيسى پسر مريم گفت: «بار الها، پروردگارا، از آسمان، خوانى بر ما فرو فرست تا عيدى براى اول و آخر ما باشد و نشانهاى از جانب تو. و ما را روزى ده كه تو بهترين روزىدهندگانى.» (114)
اللَّهُ
إِنِّي
مُنَزِّلُهَا
عَلَيْكُمْ
ۖ
فَمَنْ
يَكْفُرْ
بَعْدُ
مِنْكُمْ
فَإِنِّي
أُعَذِّبُهُ
عَذَابًا
لَا
أُعَذِّبُهُ
أَحَدًا
مِنَ
الْعَالَمِينَ
115
وَإِذْ
قَالَ
اللَّهُ
يَا
عِيسَى
ابْنَ
مَرْيَمَ
أَأَنْتَ
قُلْتَ

خدا فرمود: «من آن را بر شما فرو خواهم فرستاد، و[لى] هر كس از شما پس از آن انكار ورزد، وى را [چنان] عذابى كنم كه هيچ يك از جهانيان را [آن چنان] عذاب نكرده باشم.» (115)
لِلنَّاسِ
اتَّخِذُونِي
وَأُمِّيَ
إِلَٰهَيْنِ
مِنْ
دُونِ
اللَّهِ
ۖ
قَالَ
سُبْحَانَكَ
مَا
يَكُونُ
لِي
أَنْ
أَقُولَ
مَا
لَيْسَ
لِي
بِحَقٍّ
ۚ
إِنْ
كُنْتُ
قُلْتُهُ
فَقَدْ
عَلِمْتَهُ
ۚ
تَعْلَمُ
مَا
فِي
نَفْسِي
وَلَا
أَعْلَمُ
مَا
فِي
نَفْسِكَ
ۚ
إِنَّكَ
أَنْتَ
عَلَّامُ
الْغُيُوبِ
116
مَا
قُلْتُ
لَهُمْ
إِلَّا
مَا
أَمَرْتَنِي
بِهِ
أَنِ
اعْبُدُوا

و [ياد كن] هنگامى را كه خدا فرمود: «اى عيسى پسر مريم، آيا تو به مردم گفتى: من و مادرم را همچون دو خدا به جاى خداوند بپرستيد؟» گفت: «منزهى تو، مرا نزيبد كه [در باره خويشتن] چيزى را كه حق من نيست بگويم. اگر آن را گفته بودم قطعاً آن را مىدانستى. آنچه در نفس من است تو مىدانى؛ و آنچه در ذات توست من نمىدانم، چرا كه تو خود، داناى رازهاى نهانى. (116)
اللَّهَ
رَبِّي
وَرَبَّكُمْ
ۚ
وَكُنْتُ
عَلَيْهِمْ
شَهِيدًا
مَا
دُمْتُ
فِيهِمْ
ۖ
فَلَمَّا
تَوَفَّيْتَنِي
كُنْتَ
أَنْتَ
الرَّقِيبَ
عَلَيْهِمْ
ۚ
وَأَنْتَ
عَلَىٰ
كُلِّ
شَيْءٍ
شَهِيدٌ
117
إِنْ
تُعَذِّبْهُمْ

جز آنچه مرا بدان فرمان دادى [چيزى] به آنان نگفتم؛ [گفتهام] كه: خدا، پروردگار من و پروردگار خود را عبادت كنيد، و تا وقتى در ميانشان بودم بر آنان گواه بودم؛ پس چون روح مرا گرفتى، تو خود بر آنان نگهبان بودى، و تو بر هر چيز گواهى. (117)
فَإِنَّهُمْ
عِبَادُكَ
ۖ
وَإِنْ
تَغْفِرْ
لَهُمْ
فَإِنَّكَ
أَنْتَ
الْعَزِيزُ
الْحَكِيمُ
118
قَالَ
اللَّهُ

اگر عذابشان كنى، آنان بندگان تواند و اگر بر ايشان ببخشايى تو خود، توانا و حكيمى.» (118)
هَٰذَا
يَوْمُ
يَنْفَعُ
الصَّادِقِينَ
صِدْقُهُمْ
ۚ
لَهُمْ
جَنَّاتٌ
تَجْرِي
مِنْ
تَحْتِهَا
الْأَنْهَارُ
خَالِدِينَ
فِيهَا
أَبَدًا
ۚ
رَضِيَ
اللَّهُ
عَنْهُمْ
وَرَضُوا
عَنْهُ
ۚ
ذَٰلِكَ
الْفَوْزُ
الْعَظِيمُ
119

خدا فرمود: «اين، روزى است كه راستگويان را راستىشان سود بخشد.» براى آنان باغهايى است كه از زير [درختان] آن نهرها روان است. هميشه در آن جاودانند. خدا از آنان خشنود است و آنان [نيز] از او خشنودند. اين است رستگارى بزرگ. (119)
لِلَّهِ
مُلْكُ
السَّمَاوَاتِ
وَالْأَرْضِ
وَمَا
فِيهِنَّ
ۚ
وَهُوَ
عَلَىٰ
كُلِّ
شَيْءٍ
قَدِيرٌ
120

فرمانروايى آسمانها و زمين و آنچه در آنهاست از آنِ خداست، و او بر هر چيزى تواناست. (120)
صفحه: -
موقعیت:
12.65 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: