background
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي
24
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ
25
وَلَا يُوثِقُ
گويد: «كاش براى زندگانى خود [چيزى‌] پيش فرستاده بودم.» (24) پس در آن روز هيچ كس چون عذاب‌كردن او، عذاب نكند. (25)
وَثَاقَهُ أَحَدٌ
26
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ
27
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً
28
و هيچ كس چون دربندكشيدن او، دربند نكشد. (26) اى نفس مطمئنّه، (27) خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد، (28)
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي
29
وَادْخُلِي جَنَّتِي
30
و در ميان بندگان من درآى، (29) و در بهشت من داخل شو. (30)
سورَةُ الْبَلَد
آیاتها
20
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ
1
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ
2
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ
3
سوگند به اين شهر، (1) و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى؛ (2) سوگند به پدرى [چنان‌] و آن كسى را كه به وجود آورد؛ (3)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ
4
أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ
5
براستى كه انسان را در رنج آفريده‌ايم. (4) آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت؟ (5)
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا
6
أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ
7
أَلَمْ
گويد: «مال فراوانى تباه كردم.» (6) آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است؟ (7)
نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ
8
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ
9
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ
10
فَلَا
آيا دو چشمش نداده‌ايم؟ (8) و زبانى و دو لب. (9) و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم. (10)
اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ
11
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ
12
فَكُّ رَقَبَةٍ
13
أَوْ إِطْعَامٌ
و[لى‌] نخواست از گردنه [عاقبت‌نگرى‌] بالا رود! (11) و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت‌] چيست؟ (12) بنده‌اى را آزادكردن، (13)
فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ
14
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ
15
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ
16
ثُمَّ كَانَ
يا در روز گرسنگى، طعام‌دادن: (14) به يتيمى خويشاوند، (15) يا بينوايى خاك‌نشين. (16)
مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ
17
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ
18
علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده‌اند؛ (17) اينانند خجستگان. (18)
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ
19
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ
20
و كسانى كه به انكار نشانه‌هاى ما پرداخته‌اند، آنانند ناخجستگان شوم. (19) بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد. (20)
صفحه: -