background
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ
17
بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ
18
لَا يُصَدَّعُونَ
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت‌] مى‌گردند، (17) با جامها و آبريزها و پياله‌[ها]يى از باده ناب روان. (18)
عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ
19
وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ
20
وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ
21
[كه‌] نه از آن دردسر گيرند و نه بى‌خرد گردند. (19) و ميوه از هر چه اختيار كنند. (20) و از گوشت پرنده هر چه بخواهند. (21)
وَحُورٌ عِينٌ
22
كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ
23
جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
24
و حوران چشم‌درشت، (22) مثل لؤلؤ نهان ميان صدف، (23) [اينها] پاداشى است براى آنچه مى‌كردند. (24)
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا
25
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا
26
وَأَصْحَابُ
در آنجا نه بيهوده‌اى مى‌شنوند و نه [سخنى‌] گناه‌آلود. (25) سخنى جز سلام و درود نيست. (26)
الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ
27
فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ
28
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ
29
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ
30
و ياران راست؛ ياران راست كدامند؟ (27) در [زير] درختان كُنار بى‌خار، (28) و درختهاى موز كه ميوه‌اش خوشه خوشه روى هم چيده است. (29) و سايه‌اى پايدار. (30)
وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ
31
وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ
32
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ
33
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ
34
و آبى ريزان. (31) و ميوه‌اى فراوان، (32) نه بريده و نه ممنوع. (33) و همخوابگانى بالا بلند. (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً
35
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا
36
عُرُبًا أَتْرَابًا
37
ما آنان را پديد آورده‌ايم پديد آوردنى، (35) و ايشان را دوشيزه گردانيده‌ايم، (36) شوى دوست همسال، (37)
لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ
38
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ
39
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ
40
وَأَصْحَابُ
براى ياران راست. (38) كه گروهى از پيشينيانند، (39) و گروهى از متأخران. (40)
الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ
41
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ
42
وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ
43
لَا بَارِدٍ
و ياران چپ؛ كدامند ياران چپ؟ (41) در [ميان‌] باد گرم و آب داغ. (42) و سايه‌اى از دود تار. (43)
وَلَا كَرِيمٍ
44
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ
45
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى
نه خنك و نه خوش. (44) اينان بودند كه پيش از اين ناز پروردگان بودند. (45)
الْحِنْثِ الْعَظِيمِ
46
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
47
و بر گناه بزرگ پافشارى مى‌كردند. (46) و مى‌گفتند: «آيا چون مرديم و خاك واستخوان شديم، واقعاً [باز] زنده مى‌گرديم؟ (47)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ
48
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ
49
لَمَجْمُوعُونَ
يا پدران گذشته ما [نيز]؟» (48) بگو: «در حقيقت، اولين و آخرين، (49)
إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ
50
قطعاً همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند.» (50)
صفحه: -