background
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ
45
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَىٰ
46
و هم اوست كه دو نوع مى‌آفريند: نر و ماده، (45) از نطفه‌اى چون فرو ريخته شود. (46)
وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَىٰ
47
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَىٰ وَأَقْنَىٰ
48
وَأَنَّهُ هُوَ
و هم پديد آوردن [عالم‌] ديگر بر [عهده‌] اوست. (47) و هم اوست كه [شما را] بى‌نياز كرد و سرمايه بخشيد. (48)
رَبُّ الشِّعْرَىٰ
49
وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَىٰ
50
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَىٰ
51
و هم اوست پروردگار ستاره «شِعرى». (49) و هم اوست كه عاديان قديم را هلاك كرد. (50) و ثمود را [نيز هلاك كرد] و [كسى را] باقى نگذاشت. (51)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَىٰ
52
وَالْمُؤْتَفِكَةَ
و پيشتر [از همه آنها] قوم نوح را، زيرا كه آنان ستمگرتر و سركش‌تر بودند. (52)
أَهْوَىٰ
53
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّىٰ
54
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ
55
هَٰذَا نَذِيرٌ
و شهرها[ى سَدوم و عاموره‌] را فرو افكند. (53) پوشاند بر آن [دو شهر، از باران گوگردى‌] آنچه را پوشاند. (54) پس به كدام يك از نعمتهاى پروردگارت ترديد روا مى‌دارى؟ (55)
مِنَ النُّذُرِ الْأُولَىٰ
56
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ
57
لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ
اين [پيامبر نيز] بيم‌دهنده‌اى از [جمله‌] بيم‌دهندگان نخستين است. (56) [وه چه‌] نزديك گشت قيامت. (57)
كَاشِفَةٌ
58
أَفَمِنْ هَٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ
59
وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ
60
جز خدا كسى آشكاركننده آن نيست. (58) آيا از اين سخن عجب داريد؟ (59) و مى‌خنديد و نمى‌گرييد؟ (60)
وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ
61
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ۩
62
و شما در غفلتيد. (61) پس خدا را سجده كنيد و بپرستيد. (62)
سورَةُ الْقَمَر
آیاتها
55
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ
1
وَإِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ
2
نزديك شد قيامت و از هم شكافت ماه. (1) و هر گاه نشانه‌اى ببينند روى بگردانند و گويند: «سحرى دايم است.» (2)
وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَكُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ
3
وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ
و به تكذيب دست زدند و هوسهاى خويش را دنبال كردند، و [لى‌] هر كارى را [آخر] قرارى است. (3)
مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ
4
حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ ۖ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ
5
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ يَوْمَ
و قطعاً از اخبار، آنچه در آن مايه انزجار [از كفر] است به ايشان رسيد. (4) حكمت بالغه [حق اين بود]، ولى هشدارها سود نكرد. (5)
يَدْعُ الدَّاعِ إِلَىٰ شَيْءٍ نُكُرٍ
6
پس، از آنان روى برتاب. روزى كه داعى [حق‌] به سوى امرى دهشتناك دعوت مى‌كند، (6)
صفحه: -