background
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ ۖ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ
الْوَرِيدِ
16
إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ
17
و ما انسان را آفريده‌ايم و مى‌دانيم كه نفس او چه وسوسه‌اى به او مى‌كند، و ما از شاهرگ [او] به او نزديكتريم. (16) آنگاه كه دو [فرشته‌] دريافت‌كننده از راست و از چپ، مراقب نشسته‌اند. (17)
مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ
18
وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ
[آدمى‌] هيچ سخنى را به لفظ درنمى‌آورد مگر اينكه مراقبى آماده نزد او [آن را ضبط مى‌كند]. (18)
ۖ ذَٰلِكَ مَا كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ
19
وَنُفِخَ فِي الصُّورِ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ
20
وَجَاءَتْ
و سكرات مرگ، به راستى در رسيد؛ اين همان است كه از آن مى‌گريختى؛ (19) و در صور دميده شود؛ اين است روز تهديد [من‌]. (20)
كُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَشَهِيدٌ
21
لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هَٰذَا فَكَشَفْنَا
و هر كسى مى‌آيد [در حالى كه‌] با او سوق‌دهنده و گواهى‌دهنده‌اى است. (21)
عَنْكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ
22
وَقَالَ قَرِينُهُ هَٰذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ
23
[به او مى‌گويند:] «واقعاً كه از اين [حال‌] سخت در غفلت بودى. و[لى‌] ما پرده‌ات را [از جلوى چشمانت‌] برداشتيم و ديده‌ات امروز تيز است.» (22) و [فرشته‌] همنشين او مى‌گويد: «اين است آنچه پيش من آماده است [و ثبت كرده‌ام‌].» (23)
أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ
24
مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُرِيبٍ
25
الَّذِي
[به آن دو فرشته خطاب مى‌شود:] «هر كافر سرسختى را در جهنم فروافكنيد، (24) [هر] بازدارنده از خيرى، [هر] متجاوز شكاكى (25)
جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَأَلْقِيَاهُ فِي الْعَذَابِ الشَّدِيدِ
26
قَالَ قَرِينُهُ
كه با خداوند، خدايى ديگر قرار داد. [اى دو فرشته،] او را در عذاب شديد فرو افكنيد. (26)
رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَلَٰكِنْ كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ
27
قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ
[شيطان‌] همدمش مى‌گويد: «پروردگار ما، من او را به عصيان وانداشتم، ليكن [خودش‌] در گمراهى دور و درازى بود.» (27)
إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ
28
مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ
29
يَوْمَ
[خدا] مى‌فرمايد: «در پيشگاه من با همديگر مستيزيد [كه‌] از پيش به شما هشدار داده بودم. (28) پيش من حكم دگرگون نمى‌شود، و من [نسبت‌] به بندگانم بيدادگر نيستم.» (29)
نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِيدٍ
30
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ
آن روز كه [ما] به دوزخ مى‌گوييم: «آيا پر شدى؟» و مى‌گويد: «آيا باز هم هست؟» (30)
غَيْرَ بَعِيدٍ
31
هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ
32
مَنْ خَشِيَ الرَّحْمَٰنَ
و بهشت را براى پرهيزگاران نزديك گردانند، بى‌آنكه دور باشد. (31) [و به آنان گويند:] اين همان است كه وعده يافته‌ايد [و] براى هر توبه‌كار نگهبان [حدود خدا] خواهد بود: (32)
بِالْغَيْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ
33
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ۖ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ
34
لَهُمْ
آنكه در نهان از خداى بخشنده بترسد و با دلى توبه‌كار [باز] آيد. (33) به سلامت [و شادكامى‌] در آن درآييد [كه‌] اين روز جاودانگى است. (34)
مَا يَشَاءُونَ فِيهَا وَلَدَيْنَا مَزِيدٌ
35
هر چه بخواهند در آنجا دارند، و پيش ما فزونتر [هم‌] هست. (35)
صفحه: -