0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
وَاضْرِبْ
لَهُمْ
مَثَلًا
أَصْحَابَ
الْقَرْيَةِ
إِذْ
جَاءَهَا
الْمُرْسَلُونَ
13
إِذْ
أَرْسَلْنَا
إِلَيْهِمُ

[داستان] مردم آن شهرى را كه رسولان بدانجا آمدند براى آنان مَثَل زن: (13)
اثْنَيْنِ
فَكَذَّبُوهُمَا
فَعَزَّزْنَا
بِثَالِثٍ
فَقَالُوا
إِنَّا
إِلَيْكُمْ
مُرْسَلُونَ
14
قَالُوا
مَا
أَنْتُمْ

آنگاه كه دو تن سوى آنان فرستاديم، و[لى] آن دو را دروغزن پنداشتند، تا با [فرستاده] سومين [آنان را] تأييد كرديم، پس [رسولان] گفتند: «ما به سوى شما به پيامبرى فرستاده شدهايم.» (14)
إِلَّا
بَشَرٌ
مِثْلُنَا
وَمَا
أَنْزَلَ
الرَّحْمَٰنُ
مِنْ
شَيْءٍ
إِنْ
أَنْتُمْ
إِلَّا
تَكْذِبُونَ
15

[ناباوران آن ديار] گفتند: «شما جز بشرى مانند ما نيستيد، و [خداى] رحمان چيزى نفرستاده، و شما جز دروغ نمىپردازيد.» (15)
قَالُوا
رَبُّنَا
يَعْلَمُ
إِنَّا
إِلَيْكُمْ
لَمُرْسَلُونَ
16
وَمَا
عَلَيْنَا
إِلَّا
الْبَلَاغُ
الْمُبِينُ
17


گفتند: «پروردگار ما مىداند كه ما واقعاً به سوى شما به پيامبرى فرستاده شدهايم.» (16) و بر ما [وظيفهاى] جز رسانيدن آشكار [پيام] نيست. (17)
قَالُوا
إِنَّا
تَطَيَّرْنَا
بِكُمْ
ۖ
لَئِنْ
لَمْ
تَنْتَهُوا
لَنَرْجُمَنَّكُمْ
وَلَيَمَسَّنَّكُمْ
مِنَّا
عَذَابٌ
أَلِيمٌ
18
قَالُوا
طَائِرُكُمْ
مَعَكُمْ
ۚ
أَئِنْ
ذُكِّرْتُمْ
ۚ
بَلْ
أَنْتُمْ
قَوْمٌ
مُسْرِفُونَ
19


پاسخ دادند: «ما [حضور] شما را به شگون بد گرفتهايم. اگر دست برنداريد، سنگسارتان مىكنيم و قطعاً عذاب دردناكى از ما به شما خواهد رسيد.» (18) [رسولان] گفتند: «شومىِ شما با خود شماست. آيا اگر شما را پند دهند [باز كفر مىورزيد]؟ نه! بلكه شما قومى اسرافكاريد.» (19)
وَجَاءَ
مِنْ
أَقْصَى
الْمَدِينَةِ
رَجُلٌ
يَسْعَىٰ
قَالَ
يَا
قَوْمِ
اتَّبِعُوا
الْمُرْسَلِينَ
20
اتَّبِعُوا

و [در اين ميان] مردى از دورترين جاى شهر دوان دوان آمد، [و] گفت: «اى مردم، از اين فرستادگان پيروى كنيد. (20)
مَنْ
لَا
يَسْأَلُكُمْ
أَجْرًا
وَهُمْ
مُهْتَدُونَ
21
وَمَا
لِيَ
لَا
أَعْبُدُ
الَّذِي
فَطَرَنِي
وَإِلَيْهِ

از كسانى كه پاداشى از شما نمىخواهند و خود [نيز] بر راه راست قرار دارند، پيروى كنيد. (21)
تُرْجَعُونَ
22
أَأَتَّخِذُ
مِنْ
دُونِهِ
آلِهَةً
إِنْ
يُرِدْنِ
الرَّحْمَٰنُ
بِضُرٍّ
لَا
تُغْنِ
عَنِّي

آخر چرا كسى را نپرستم كه مرا آفريده است و [همه] شما به سوى او بازگشت مىيابيد؟ (22)
شَفَاعَتُهُمْ
شَيْئًا
وَلَا
يُنْقِذُونِ
23
إِنِّي
إِذًا
لَفِي
ضَلَالٍ
مُبِينٍ
24


آيا به جاى او خدايانى را بپرستم كه اگر [خداى] رحمان بخواهد به من گزندى برساند، نه شفاعتشان به حالم سود مىدهد و نه مىتوانند مرا برهانند؟ (23) در آن صورت، من قطعاً در گمراهى آشكارى خواهم بود. (24)
إِنِّي
آمَنْتُ
بِرَبِّكُمْ
فَاسْمَعُونِ
25
قِيلَ
ادْخُلِ
الْجَنَّةَ
ۖ
قَالَ
يَا
لَيْتَ
قَوْمِي
يَعْلَمُونَ
26


من به پروردگارتان ايمان آوردم. [اقرار] مرا بشنويد.» (25) [سرانجام به جرم ايمان كشته شد، و بدو] گفته شد: «به بهشت درآى.» گفت: «اى كاش، قوم من مىدانستند، (26)
بِمَا
غَفَرَ
لِي
رَبِّي
وَجَعَلَنِي
مِنَ
الْمُكْرَمِينَ
27

كه پروردگارم چگونه مرا آمرزيد و در زمره عزيزانم قرار داد.» (27)
صفحه: -
موقعیت:
59.69 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: