0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
وَاتَّقُوا
الَّذِي
خَلَقَكُمْ
وَالْجِبِلَّةَ
الْأَوَّلِينَ
184
قَالُوا
إِنَّمَا
أَنْتَ
مِنَ
الْمُسَحَّرِينَ
185


و از آن كس كه شما و خلق [انبوه] گذشته را آفريده است پروا كنيد.» (184) گفتند: «تو واقعاً از افسونشدگانى.» (185)
وَمَا
أَنْتَ
إِلَّا
بَشَرٌ
مِثْلُنَا
وَإِنْ
نَظُنُّكَ
لَمِنَ
الْكَاذِبِينَ
186
فَأَسْقِطْ
عَلَيْنَا

«و تو جز بشرى مانند ما [بيش] نيستى، و قطعاً تو را از دروغگويان مىدانيم. (186)
كِسَفًا
مِنَ
السَّمَاءِ
إِنْ
كُنْتَ
مِنَ
الصَّادِقِينَ
187
قَالَ
رَبِّي
أَعْلَمُ
بِمَا

پس اگر از راستگويانى، پارهاى از آسمان بر [سر] ما بيفكن.» (187)
تَعْمَلُونَ
188
فَكَذَّبُوهُ
فَأَخَذَهُمْ
عَذَابُ
يَوْمِ
الظُّلَّةِ
ۚ
إِنَّهُ
كَانَ
عَذَابَ
يَوْمٍ
عَظِيمٍ
189


[شعيب] گفت: «پروردگارم به آنچه مىكنيد داناتر است.» (188) پس او را تكذيب كردند، و عذابِ روزِ ابر [آتشبار] آنان را فرو گرفت. به راستى آن، عذاب روزى هولناك بود. (189)
إِنَّ
فِي
ذَٰلِكَ
لَآيَةً
ۖ
وَمَا
كَانَ
أَكْثَرُهُمْ
مُؤْمِنِينَ
190
وَإِنَّ
رَبَّكَ
لَهُوَ
الْعَزِيزُ

قطعاً در اين [عقوبت درسِ] عبرتى است، و[لى] بيشترشان ايمان آورنده نبودند. (190)
الرَّحِيمُ
191
وَإِنَّهُ
لَتَنْزِيلُ
رَبِّ
الْعَالَمِينَ
192
نَزَلَ
بِهِ
الرُّوحُ
الْأَمِينُ
193



و در حقيقت، پروردگار تو همان شكستناپذير مهربان است. (191) و راستى كه اين [قرآن] وحى پروردگار جهانيان است. (192) «روح الامين» آن را بر دلت نازل كرد، (193)
عَلَىٰ
قَلْبِكَ
لِتَكُونَ
مِنَ
الْمُنْذِرِينَ
194
بِلِسَانٍ
عَرَبِيٍّ
مُبِينٍ
195
وَإِنَّهُ
لَفِي


تا از [جمله] هشداردهندگان باشى؛ (194) به زبان عربى روشن، (195)
زُبُرِ
الْأَوَّلِينَ
196
أَوَلَمْ
يَكُنْ
لَهُمْ
آيَةً
أَنْ
يَعْلَمَهُ
عُلَمَاءُ
بَنِي
إِسْرَائِيلَ
197


و [وصف] آن در كتابهاى پيشينيان آمده است. (196) آيا براى آنان، اين خود دليلى روشن نيست كه علماى بنىاسرائيل از آن اطّلاع دارند؟ (197)
وَلَوْ
نَزَّلْنَاهُ
عَلَىٰ
بَعْضِ
الْأَعْجَمِينَ
198
فَقَرَأَهُ
عَلَيْهِمْ
مَا
كَانُوا
بِهِ
مُؤْمِنِينَ
199


و اگر آن را بر برخى از غير عرب زبانان نازل مىكرديم، (198) و پيامبر آن را برايشان مىخواند به آن ايمان نمىآوردند. (199)
كَذَٰلِكَ
سَلَكْنَاهُ
فِي
قُلُوبِ
الْمُجْرِمِينَ
200
لَا
يُؤْمِنُونَ
بِهِ
حَتَّىٰ
يَرَوُا
الْعَذَابَ
الْأَلِيمَ
201


اين گونه در دلهاى گناهكاران، [انكار را] راه مىدهيم: (200) كه به آن نگروند تا عذاب پردرد را ببينند، (201)
فَيَأْتِيَهُمْ
بَغْتَةً
وَهُمْ
لَا
يَشْعُرُونَ
202
فَيَقُولُوا
هَلْ
نَحْنُ
مُنْظَرُونَ
203
أَفَبِعَذَابِنَا


كه به طور ناگهانى -در حالى كه بىخبرند- بديشان برسد. (202) و بگويند: «آيا مهلت خواهيم يافت؟» (203)
يَسْتَعْجِلُونَ
204
أَفَرَأَيْتَ
إِنْ
مَتَّعْنَاهُمْ
سِنِينَ
205
ثُمَّ
جَاءَهُمْ
مَا
كَانُوا
يُوعَدُونَ
206



پس آيا عذاب ما را به شتاب مىخواهند؟ (204) مگر نمىدانى كه اگر سالها آنان را برخوردار كنيم، (205) و آنگاه آنچه كه [بدان] بيم داده مىشوند بديشان برسد، (206)
صفحه: -
موقعیت:
50.16 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: