0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
أَلَمْ
تَكُنْ
آيَاتِي
تُتْلَىٰ
عَلَيْكُمْ
فَكُنْتُمْ
بِهَا
تُكَذِّبُونَ
105
قَالُوا
رَبَّنَا
غَلَبَتْ
105
آيا آيات من بر شما خوانده نمىشد و [همواره] آن را مورد تكذيب قرار نمىداديد؟ (105)
عَلَيْنَا
شِقْوَتُنَا
وَكُنَّا
قَوْمًا
ضَالِّينَ
106
رَبَّنَا
أَخْرِجْنَا
مِنْهَا
فَإِنْ
عُدْنَا
فَإِنَّا
106
مىگويند: «پروردگارا، شقاوت ما بر ما چيره شد و ما مردمى گمراه بوديم.» (106)
ظَالِمُونَ
107
قَالَ
اخْسَئُوا
فِيهَا
وَلَا
تُكَلِّمُونِ
108
إِنَّهُ
كَانَ
فَرِيقٌ
مِنْ
107
108
پروردگارا، ما را از اينجا بيرون بر، پس اگر باز هم [به بدى] برگشتيم، در آن صورت ستمگر خواهيم بود. (107) مىفرمايد: «[برويد] در آن گم شويد و با من سخن مگوييد.» (108)
عِبَادِي
يَقُولُونَ
رَبَّنَا
آمَنَّا
فَاغْفِرْ
لَنَا
وَارْحَمْنَا
وَأَنْتَ
خَيْرُ
الرَّاحِمِينَ
109
فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ
109
در حقيقت، دستهاى از بندگان من بودند كه مىگفتند: «پروردگارا، ايمان آورديم. بر ما ببخشاى و به ما رحم كن [كه] تو بهترينِ مهربانى.» (109)
سِخْرِيًّا
حَتَّىٰ
أَنْسَوْكُمْ
ذِكْرِي
وَكُنْتُمْ
مِنْهُمْ
تَضْحَكُونَ
110
إِنِّي
جَزَيْتُهُمُ
الْيَوْمَ
بِمَا
110
و شما آنان [=مؤمنان] را به ريشخند گرفتيد، تا [با اين كار] ياد مرا از خاطرتان بردند و شما بر آنان مىخنديديد. (110)
صَبَرُوا
أَنَّهُمْ
هُمُ
الْفَائِزُونَ
111
قَالَ
كَمْ
لَبِثْتُمْ
فِي
الْأَرْضِ
عَدَدَ
سِنِينَ
112
111
112
من [هم] امروز به [پاس] آنكه صبر كردند، بدانان پاداش دادم. آرى، ايشانند كه رستگارانند. (111) مىفرمايد: «چه مدت به عدد سالها در زمين مانديد؟» (112)
قَالُوا
لَبِثْنَا
يَوْمًا
أَوْ
بَعْضَ
يَوْمٍ
فَاسْأَلِ
الْعَادِّينَ
113
قَالَ
إِنْ
لَبِثْتُمْ
113
مىگويند: «يك روز يا پارهاى از يك روز مانديم. از شمارگران [خود] بپرس.» (113)
إِلَّا
قَلِيلًا
ۖ
لَوْ
أَنَّكُمْ
كُنْتُمْ
تَعْلَمُونَ
114
أَفَحَسِبْتُمْ
أَنَّمَا
خَلَقْنَاكُمْ
114
مىفرمايد: «جز اندكى درنگ نكرديد، كاش شما مىدانستيد.» (114)
عَبَثًا
وَأَنَّكُمْ
إِلَيْنَا
لَا
تُرْجَعُونَ
115
فَتَعَالَى
اللَّهُ
الْمَلِكُ
الْحَقُّ
ۖ
لَا
إِلَٰهَ
إِلَّا
هُوَ
115
آيا پنداشتيد كه شما را بيهوده آفريدهايم و اينكه شما به سوى ما بازگردانيده نمىشويد؟ (115)
رَبُّ
الْعَرْشِ
الْكَرِيمِ
116
وَمَنْ
يَدْعُ
مَعَ
اللَّهِ
إِلَٰهًا
آخَرَ
لَا
بُرْهَانَ
لَهُ
116
پس والاست خدا، فرمانرواى برحق، خدايى جز او نيست. [اوست] پروردگار عرش گرانمايه. (116)
بِهِ
فَإِنَّمَا
حِسَابُهُ
عِنْدَ
رَبِّهِ
ۚ
إِنَّهُ
لَا
يُفْلِحُ
الْكَافِرُونَ
117
وَقُلْ
رَبِّ
اغْفِرْ
117
و هر كس با خدا معبود ديگرى بخواند، براى آن برهانى نخواهد داشت، و حسابش فقط با پروردگارش مىباشد، در حقيقت، كافران رستگار نمىشوند. (117)
وَارْحَمْ
وَأَنْتَ
خَيْرُ
الرَّاحِمِينَ
118
118
و بگو: «پروردگارا، ببخشاى و رحمت كن [كه] تو بهترين بخشايندگانى. (118)
صفحه: -