0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
لَا
يَسْمَعُونَ
حَسِيسَهَا
ۖ
وَهُمْ
فِي
مَا
اشْتَهَتْ
أَنْفُسُهُمْ
خَالِدُونَ
102
لَا
يَحْزُنُهُمُ
الْفَزَعُ
الْأَكْبَرُ
وَتَتَلَقَّاهُمُ
102
صداى آن را نمىشنوند، و آنان در ميان آنچه دلهايشان بخواهد جاودانند. (102)
الْمَلَائِكَةُ
هَٰذَا
يَوْمُكُمُ
الَّذِي
كُنْتُمْ
تُوعَدُونَ
103
يَوْمَ
نَطْوِي
السَّمَاءَ
كَطَيِّ
103
دلهره بزرگ، آنان را غمگين نمىكند و فرشتگان از آنها استقبال مىكنند [و به آنان مىگويند:] اين همان روزى است كه به شما وعده مىدادند. (103)
السِّجِلِّ
لِلْكُتُبِ
ۚ
كَمَا
بَدَأْنَا
أَوَّلَ
خَلْقٍ
نُعِيدُهُ
ۚ
وَعْدًا
عَلَيْنَا
ۚ
إِنَّا
كُنَّا
فَاعِلِينَ
104
104
روزى كه آسمان را همچون در پيچيدن صفحه نامهها در مىپيچيم. همان گونه كه بار نخست آفرينش را آغاز كرديم، دوباره آن را بازمىگردانيم. وعدهاى است بر عهده ما، كه ما انجامدهنده آنيم. (104)
وَلَقَدْ
كَتَبْنَا
فِي
الزَّبُورِ
مِنْ
بَعْدِ
الذِّكْرِ
أَنَّ
الْأَرْضَ
يَرِثُهَا
عِبَادِيَ
الصَّالِحُونَ
105
105
و در حقيقت، در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد. (105)
إِنَّ
فِي
هَٰذَا
لَبَلَاغًا
لِقَوْمٍ
عَابِدِينَ
106
وَمَا
أَرْسَلْنَاكَ
إِلَّا
رَحْمَةً
لِلْعَالَمِينَ
107
106
107
به راستى در اين [امور] براى مردم عبادتپيشه ابلاغى [حقيقى] است. (106) و تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم. (107)
قُلْ
إِنَّمَا
يُوحَىٰ
إِلَيَّ
أَنَّمَا
إِلَٰهُكُمْ
إِلَٰهٌ
وَاحِدٌ
ۖ
فَهَلْ
أَنْتُمْ
مُسْلِمُونَ
108
108
بگو: «جز اين نيست كه به من وحى مىشود كه خداى شما خدايى يگانه است. پس آيا مسلمان مىشويد؟» (108)
فَإِنْ
تَوَلَّوْا
فَقُلْ
آذَنْتُكُمْ
عَلَىٰ
سَوَاءٍ
ۖ
وَإِنْ
أَدْرِي
أَقَرِيبٌ
أَمْ
بَعِيدٌ
مَا
تُوعَدُونَ
109
109
پس اگر روى برتافتند بگو: «به [همه] شما به طور يكسان اعلام كردم، و نمىدانم آنچه وعده داده شدهايد آيا نزديك است يا دور.» (109)
إِنَّهُ
يَعْلَمُ
الْجَهْرَ
مِنَ
الْقَوْلِ
وَيَعْلَمُ
مَا
تَكْتُمُونَ
110
وَإِنْ
أَدْرِي
لَعَلَّهُ
فِتْنَةٌ
110
[آرى،] او سخن آشكار را مىداند و آنچه را پوشيده مىداريد مىداند. (110)
لَكُمْ
وَمَتَاعٌ
إِلَىٰ
حِينٍ
111
قَالَ
رَبِّ
احْكُمْ
بِالْحَقِّ
ۗ
وَرَبُّنَا
الرَّحْمَٰنُ
الْمُسْتَعَانُ
111
و نمىدانم، شايد آن براى شما آزمايشى و تا چند گاهى [وسيله] برخوردارى باشد. (111)
عَلَىٰ
مَا
تَصِفُونَ
112
112
گفت: «پروردگارا، [خودت] به حق داورى كن، و به رغم آنچه وصف مىكنيد، پروردگار ما همان بخشايشگر دستگير است.» (112)
صفحه: -