0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
وَلَوْ
أَنَّ
أَهْلَ
الْقُرَىٰ
آمَنُوا
وَاتَّقَوْا
لَفَتَحْنَا
عَلَيْهِمْ
بَرَكَاتٍ
مِنَ
السَّمَاءِ
وَالْأَرْضِ
وَلَٰكِنْ
كَذَّبُوا
فَأَخَذْنَاهُمْ
بِمَا
كَانُوا
يَكْسِبُونَ
96
أَفَأَمِنَ
أَهْلُ
الْقُرَىٰ
أَنْ

و اگر مردم شهرها ايمان آورده و به تقوا گراييده بودند، قطعاً بركاتى از آسمان و زمين برايشان مىگشوديم، ولى تكذيب كردند؛ پس به [كيفر] دستاوردشان [گريبان] آنان را گرفتيم. (96)
يَأْتِيَهُمْ
بَأْسُنَا
بَيَاتًا
وَهُمْ
نَائِمُونَ
97
أَوَأَمِنَ
أَهْلُ
الْقُرَىٰ
أَنْ
يَأْتِيَهُمْ
بَأْسُنَا

آيا ساكنان شهرها ايمن شدهاند از اينكه عذاب ما شامگاهان -در حالى كه به خواب فرو رفتهاند- به آنان برسد؟ (97)
ضُحًى
وَهُمْ
يَلْعَبُونَ
98
أَفَأَمِنُوا
مَكْرَ
اللَّهِ
ۚ
فَلَا
يَأْمَنُ
مَكْرَ
اللَّهِ
إِلَّا

و آيا ساكنان شهرها ايمن شدهاند از اينكه عذاب ما نيمروز -در حالى كه به بازى سرگرمند- به ايشان دررسد؟ (98)
الْقَوْمُ
الْخَاسِرُونَ
99
أَوَلَمْ
يَهْدِ
لِلَّذِينَ
يَرِثُونَ
الْأَرْضَ
مِنْ
بَعْدِ
أَهْلِهَا
أَنْ

آيا از مكر خدا خود را ايمن دانستند؟ [با آنكه] جز مردم زيانكار [كسى] خود را از مكر خدا ايمن نمىداند. (99)
لَوْ
نَشَاءُ
أَصَبْنَاهُمْ
بِذُنُوبِهِمْ
ۚ
وَنَطْبَعُ
عَلَىٰ
قُلُوبِهِمْ
فَهُمْ
لَا
يَسْمَعُونَ
100

مگر براى كسانى كه زمين را پس از ساكنان [پيشين] آن به ارث مىبرند، باز ننموده است كه اگر مىخواستيم آنان را به [كيفر] گناهانشان مىرسانديم و بر دلهايشان مُهر مىنهاديم تا ديگر نشنوند. (100)
تِلْكَ
الْقُرَىٰ
نَقُصُّ
عَلَيْكَ
مِنْ
أَنْبَائِهَا
ۚ
وَلَقَدْ
جَاءَتْهُمْ
رُسُلُهُمْ
بِالْبَيِّنَاتِ
فَمَا
كَانُوا
لِيُؤْمِنُوا
بِمَا
كَذَّبُوا
مِنْ
قَبْلُ
ۚ
كَذَٰلِكَ
يَطْبَعُ
اللَّهُ
عَلَىٰ
قُلُوبِ
الْكَافِرِينَ
101

اين شهرهاست كه برخى از خبرهاى آن را بر تو حكايت مىكنيم. در حقيقت، پيامبرانشان دلايل روشن برايشان آوردند. اما آنان به آنچه قبلاً تكذيب كرده بودند [باز] ايمان نمىآوردند. اين گونه خدا بر دلهاى كافران مُهر مىنهد. (101)
وَمَا
وَجَدْنَا
لِأَكْثَرِهِمْ
مِنْ
عَهْدٍ
ۖ
وَإِنْ
وَجَدْنَا
أَكْثَرَهُمْ
لَفَاسِقِينَ
102
ثُمَّ

و در بيشتر آنان عهدى [استوار] نيافتيم و بيشترشان را جداً نافرمان يافتيم. (102)
بَعَثْنَا
مِنْ
بَعْدِهِمْ
مُوسَىٰ
بِآيَاتِنَا
إِلَىٰ
فِرْعَوْنَ
وَمَلَئِهِ
فَظَلَمُوا
بِهَا
ۖ
فَانْظُرْ
كَيْفَ
كَانَ
عَاقِبَةُ
الْمُفْسِدِينَ
103
وَقَالَ
مُوسَىٰ
يَا
فِرْعَوْنُ
إِنِّي
رَسُولٌ
مِنْ
رَبِّ
الْعَالَمِينَ
104


آنگاه بعد از آنان، موسى را با آيات خود به سوى فرعون و سران قومش فرستاديم. ولى آنها به آن [آيات] كفر ورزيدند. پس ببين فرجام مفسدان چگونه بود. (103) و موسى گفت: «اى فرعون، بىترديد، من پيامبرى از سوى پروردگار جهانيانم.» (104)
صفحه: -
موقعیت:
16.9 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: