أَوَكُلَّمَا عَاهَدُوا عَهْدًا نَبَذَهُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
و مگر نه اين بود كه [يهود] هر گاه پيمانى بستند، گروهى از ايشان آن را دور افكندند؟ بلكه [حقيقت اين است كه] بيشترشان ايمان نمىآورند.
آیه 100 سوره الْبَقَرَة
بیان آیات
کلمه(نبذه) از ماده(نون - باء- ذال) است ، که بمعناى دور انداختن است(ولما جائهم رسول) الخ ، مراد از این رسول ، پیامبر عزیز اسلام است ، نه هر پیامبرى که تورات یهود را تصدیق داشته ،
چون جمله :(ولما جائهم) استمرار را نمى رساند، بلکه دلالت بر یکبار دارد، و این آیه بمخالفت یهود با حق و حقیقت اشاره مى کند، که از در دشمنى با حق ، بشارتهاى تورات بآمدن پیامبر اسلام را کتمان کردند، و به پیامبرى که تورات آنان را تصدیق میکرد ایمان نیاوردند.