0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
لَا
يُحِبُّ
اللَّهُ
الْجَهْرَ
بِالسُّوءِ
مِنَ
الْقَوْلِ
إِلَّا
مَنْ
ظُلِمَ
ۚ
وَكَانَ
اللَّهُ
سَمِيعًا
عَلِيمًا
148
إِنْ
تُبْدُوا
خَيْرًا
أَوْ
تُخْفُوهُ
أَوْ
تَعْفُوا
عَنْ
سُوءٍ
فَإِنَّ
148
خداوند، بانگ برداشتن به بدزبانى را دوست ندارد، مگر [از] كسى كه بر او ستم رفته باشد، و خدا شنواى داناست. (148)
اللَّهَ
كَانَ
عَفُوًّا
قَدِيرًا
149
إِنَّ
الَّذِينَ
يَكْفُرُونَ
بِاللَّهِ
وَرُسُلِهِ
وَيُرِيدُونَ
أَنْ
149
اگر خيرى را آشكار كنيد يا پنهانش داريد، يا از بديى درگذريد، پس خدا درگذرنده تواناست. (149)
يُفَرِّقُوا
بَيْنَ
اللَّهِ
وَرُسُلِهِ
وَيَقُولُونَ
نُؤْمِنُ
بِبَعْضٍ
وَنَكْفُرُ
بِبَعْضٍ
وَيُرِيدُونَ
أَنْ
يَتَّخِذُوا
بَيْنَ
ذَٰلِكَ
سَبِيلًا
150
أُولَٰئِكَ
هُمُ
الْكَافِرُونَ
حَقًّا
ۚ
وَأَعْتَدْنَا
لِلْكَافِرِينَ
150
كسانى كه به خدا و پيامبرانش كفر مىورزند، و مىخواهند ميان خدا و پيامبران او جدايى اندازند، و مىگويند: «ما به بعضى ايمان داريم و بعضى را انكار مىكنيم» و مىخواهند ميان اين [دو]، راهى براى خود اختيار كنند، (150)
عَذَابًا
مُهِينًا
151
وَالَّذِينَ
آمَنُوا
بِاللَّهِ
وَرُسُلِهِ
وَلَمْ
يُفَرِّقُوا
بَيْنَ
أَحَدٍ
مِنْهُمْ
151
آنان در حقيقت كافرند؛ و ما براى كافران عذابى خفّتآور آماده كردهايم. (151)
أُولَٰئِكَ
سَوْفَ
يُؤْتِيهِمْ
أُجُورَهُمْ
ۗ
وَكَانَ
اللَّهُ
غَفُورًا
رَحِيمًا
152
يَسْأَلُكَ
أَهْلُ
الْكِتَابِ
152
و كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آورده و ميان هيچ كدام از آنان فرق نمىگذارند، به زودى [خدا] پاداش آنان را عطا مىكند، و خدا آمرزنده مهربان است. (152)
أَنْ
تُنَزِّلَ
عَلَيْهِمْ
كِتَابًا
مِنَ
السَّمَاءِ
ۚ
فَقَدْ
سَأَلُوا
مُوسَىٰ
أَكْبَرَ
مِنْ
ذَٰلِكَ
فَقَالُوا
أَرِنَا
اللَّهَ
جَهْرَةً
فَأَخَذَتْهُمُ
الصَّاعِقَةُ
بِظُلْمِهِمْ
ۚ
ثُمَّ
اتَّخَذُوا
الْعِجْلَ
مِنْ
بَعْدِ
مَا
جَاءَتْهُمُ
الْبَيِّنَاتُ
فَعَفَوْنَا
عَنْ
ذَٰلِكَ
ۚ
وَآتَيْنَا
مُوسَىٰ
سُلْطَانًا
مُبِينًا
153
153
اهل كتاب از تو مىخواهند كه كتابى از آسمان [يكباره] بر آنان فرود آورى. البتّه از موسى بزرگتر از اين را خواستند و گفتند: «خدا را آشكارا به ما بنماى.» پس به سزاى ظلمشان صاعقه آنان را فرو گرفت. سپس، بعد از آنكه دلايل آشكار برايشان آمد، گوساله را [به پرستش] گرفتند، و ما از آن هم درگذشتيم و به موسى برهانى روشن عطا كرديم. (153)
وَرَفَعْنَا
فَوْقَهُمُ
الطُّورَ
بِمِيثَاقِهِمْ
وَقُلْنَا
لَهُمُ
ادْخُلُوا
الْبَابَ
سُجَّدًا
وَقُلْنَا
لَهُمْ
لَا
تَعْدُوا
فِي
السَّبْتِ
وَأَخَذْنَا
مِنْهُمْ
مِيثَاقًا
غَلِيظًا
154
154
و كوه طور را به يادبود پيمان [با] آنان، بالاى سرشان افراشته داشتيم؛ و به آنان گفتيم: «سجدهكنان از در درآييد» و [نيز] به آنان گفتيم: «در روز شنبه تجاوز مكنيد.» و از ايشان پيمانى استوار گرفتيم. (154)
صفحه: -