background
سورَةُ التِّين
آیاتها
8
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ
1
وَطُورِ سِينِينَ
2
وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ
3
لَقَدْ خَلَقْنَا
سوگند به [كوه‌] تين و زيتون، (1) و طور سينا، (2) و اين شهر امن [و امان‌]، (3)
الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ
4
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ
5
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا
[كه‌] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم. (4) سپس او را به پست‌ترين [مراتب‌] پستى بازگردانيديم؛ (5)
وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ
6
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ
7
مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‌اند، كه پاداشى بى‌منّت خواهند داشت. (6) پس چه چيز، تو را بعد [از اين‌] به تكذيب جزا وامى‌دارد؟ (7)
أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ
8
آيا خدا نيكوترين داوران نيست؟ (8)
سورَةُ الْعَلَق
آیاتها
19
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ
1
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ
2
اقْرَأْ
بخوان به نام پروردگارت كه آفريد. (1) انسان را از عَلَق آفريد. (2)
وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ
3
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ
4
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ
5
بخوان، و پروردگار تو كريمترين [كريمان‌] است. (3) همان كس كه به وسيله قلم آموخت. (4) آنچه را كه انسان نمى‌دانست [بتدريج به او] آموخت. (5)
كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ
6
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ
7
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ
حقاً كه انسان سركشى مى‌كند، (6) همين كه خود را بى‌نياز پندارد. (7)
الرُّجْعَىٰ
8
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ
9
عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ
10
أَرَأَيْتَ إِنْ
در حقيقت، بازگشت به سوى پروردگار توست. (8) آيا ديدى آن كس را كه باز مى‌داشت، (9) بنده‌اى را آنگاه كه نماز مى‌گزارد؟ (10)
كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ
11
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ
12
أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ
13
چه پندارى اگر او بر هدايت باشد، (11) يا به پرهيزگارى وادارد [براى او بهتر نيست‌]؟ (12) [و باز] آيا چه پندارى [كه‌] اگر او به تكذيب پردازد و روى برگرداند [چه كيفرى در پيش دارد]؟ (13)
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ
14
كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ
15
مگر ندانسته كه خدا مى‌بيند؟ (14) زنهار، اگر باز نايستد، موى پيشانى [او] را سخت بگيريم؛ (15)
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ
16
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ
17
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ
18
كَلَّا لَا تُطِعْهُ
[همان‌] موى پيشانى دروغزن گناه‌پيشه را. (16) [بگو] تا گروه خود را بخواند. (17) بزودى آتشبانان را فرا خوانيم. (18)
وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩
19
زنهار! فرمانش مَبَر، و سجده كن، و خود را [به خدا] نزديك گردان. (19)
صفحه: -