background
سورَةُ الشَّمْس
آیاتها
15
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا
1
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا
2
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا
3
وَاللَّيْلِ
سوگند به خورشيد و تابندگى‌اش، (1) سوگند به مه چون پى [خورشيد] رود. (2) سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند، (3)
إِذَا يَغْشَاهَا
4
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا
5
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا
6
وَنَفْسٍ
سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد، (4) سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت، (5) سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد، (6)
وَمَا سَوَّاهَا
7
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا
8
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا
9
سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد؛ (7) سپس پليدكارى و پرهيزگارى‌اش را به آن الهام كرد، (8) كه هر كس آن را پاك گردانيد، قطعاً رستگار شد، (9)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا
10
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا
11
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا
12
و هر كه آلوده‌اش ساخت، قطعاً درباخت. (10) [قوم‌] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند. (11) آنگاه كه شقى‌ترينشان بر[پا] خاست. (12)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا
13
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ
پس فرستاده خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده‌شتر خدا و [نوبت‌] آب‌خوردنش را [حرمت نهيد]». (13)
رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا
14
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا
15
و[لى‌] دروغزنش خواندند و آن [ماده‌شتر] را پى كردند، و پروردگارشان به [سزاى‌] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد. (14) و از پيامد كار خويش، بيمى به خود راه نداد. (15)
سورَةُ اللَّيْل
آیاتها
21
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ
1
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ
2
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ
3
سوگند به شب چون پرده افكند، (1) سوگند به روز چون جلوه‌گرى آغازد، (2) و [سوگند به‌] آنكه نر و ماده را آفريد، (3)
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ
4
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ
5
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ
6
كه همانا تلاش شما پراكنده است. (4) اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت، (5) و [پاداش‌] نيكوتر را تصديق كرد، (6)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ
7
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ
8
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ
9
بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت. (7) و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى‌نياز ديد، (8) و [پاداش‌] نيكوتر را به دروغ گرفت، (9)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ
10
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ
11
إِنَّ
بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود. (10) و چون هلاك شد، [ديگر] مال او به كارش نمى‌آيد. (11)
عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ
12
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ
13
فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ
14
همانا هدايت بر ماست. (12) و در حقيقت، دنيا و آخرت از آن ماست. (13) پس شما را به آتشى كه زبانه مى‌كشد هشدار دادم. (14)
صفحه: -