0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
إِنَّ
لِلْمُتَّقِينَ
مَفَازًا
31
حَدَائِقَ
وَأَعْنَابًا
32
وَكَوَاعِبَ
أَتْرَابًا
33
وَكَأْسًا
31
32
33
مسلماً پرهيزگاران را رستگارى است: (31) باغچهها و تاكستانها، (32) و دخترانى همسال با سينههاى برجسته، (33)
دِهَاقًا
34
لَا
يَسْمَعُونَ
فِيهَا
لَغْوًا
وَلَا
كِذَّابًا
35
جَزَاءً
مِنْ
رَبِّكَ
عَطَاءً
34
35
و پيالههاى لبالب. (34) در آنجا نه بيهودهاى شنوند، و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند]. (35)
حِسَابًا
36
رَبِّ
السَّمَاوَاتِ
وَالْأَرْضِ
وَمَا
بَيْنَهُمَا
الرَّحْمَٰنِ
ۖ
لَا
يَمْلِكُونَ
مِنْهُ
خِطَابًا
37
36
37
[اين است] پاداشى از پروردگار تو، عطايى از روى حساب. (36) پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست. (37)
يَوْمَ
يَقُومُ
الرُّوحُ
وَالْمَلَائِكَةُ
صَفًّا
ۖ
لَا
يَتَكَلَّمُونَ
إِلَّا
مَنْ
أَذِنَ
لَهُ
الرَّحْمَٰنُ
وَقَالَ
صَوَابًا
38
ذَٰلِكَ
الْيَوْمُ
الْحَقُّ
ۖ
فَمَنْ
شَاءَ
اتَّخَذَ
إِلَىٰ
رَبِّهِ
38
روزى كه «روح» و فرشتگان به صف مىايستند، و [مردم] سخن نگويند، مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد، و سخن راست گويد. (38)
مَآبًا
39
إِنَّا
أَنْذَرْنَاكُمْ
عَذَابًا
قَرِيبًا
يَوْمَ
يَنْظُرُ
الْمَرْءُ
مَا
قَدَّمَتْ
يَدَاهُ
39
آن [روز]، روز حق است؛ پس هر كه خواهد، راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد. (39)
وَيَقُولُ
الْكَافِرُ
يَا
لَيْتَنِي
كُنْتُ
تُرَابًا
40
40
ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم: روزى كه آدمى آنچه را با دست خويش پيش فرستاده است بنگرد؛ و كافر گويد: «كاش من خاك بودم.» (40)
سورَةُ النَّازِعَات
آیاتها
46
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
وَالنَّازِعَاتِ
غَرْقًا
1
وَالنَّاشِطَاتِ
نَشْطًا
2
وَالسَّابِحَاتِ
سَبْحًا
3
1
2
3
سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند، (1) و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند، (2) و به فرشتگانى كه [در درياى بىمانند] شناكنان شناورند، (3)
فَالسَّابِقَاتِ
سَبْقًا
4
فَالْمُدَبِّرَاتِ
أَمْرًا
5
يَوْمَ
تَرْجُفُ
الرَّاجِفَةُ
6
4
5
6
پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگيرندهاند، (4) و كار [بندگان] را تدبير مىكنند. (5) آن روز كه لرزنده بلرزد، (6)
تَتْبَعُهَا
الرَّادِفَةُ
7
قُلُوبٌ
يَوْمَئِذٍ
وَاجِفَةٌ
8
أَبْصَارُهَا
خَاشِعَةٌ
9
يَقُولُونَ
أَإِنَّا
7
8
9
و از پى آن لرزهاى [دگر] افتد، (7) در آن روز، دلهايى سخت هراسانند. (8) ديدگان آنها فرو افتاده. (9)
لَمَرْدُودُونَ
فِي
الْحَافِرَةِ
10
أَإِذَا
كُنَّا
عِظَامًا
نَخِرَةً
11
قَالُوا
تِلْكَ
إِذًا
10
11
گويند: «آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمىگرديم؟ (10) آيا وقتى ما استخوانريزههاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مىگيريم]؟» (11)
كَرَّةٌ
خَاسِرَةٌ
12
فَإِنَّمَا
هِيَ
زَجْرَةٌ
وَاحِدَةٌ
13
فَإِذَا
هُمْ
بِالسَّاهِرَةِ
14
12
13
14
[و با خود] گويند: «در اين صورت، اين برگشتى زيانآور است.» (12) و[لى] در حقيقت، آن [بازگشت، بسته به] يك فرياد است [و بس]. (13) و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود. (14)
هَلْ
أَتَاكَ
حَدِيثُ
مُوسَىٰ
15
15
آيا سرگذشت موسى بر تو آمد؟ (15)
صفحه: -