background
وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ ۖ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ
28
فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ
و به آنان خبر ده كه آب ميانشان بخش شده‌است: هر كدام را آب به نوبت خواهد بود.» (28)
فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ
29
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ
30
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً
پس رفيقشان را صدا كردند و [او] شمشير كشيد و [شتر را] پى كرد. (29) پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من‌]؟ (30)
وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ
31
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ
32
ما بر [سر]شان يك فرياد [مرگبار] فرستاديم و چون گياه خشكيده [كومه‌ها] ريزريز شدند. (31) و قطعاً قرآن را براى پندآموزى آسان كرديم؛ پس آيا پندگيرنده‌اى هست؟ (32)
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ
33
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ ۖ نَجَّيْنَاهُمْ
قوم لوط هشداردهندگان را تكذيب كردند. (33)
بِسَحَرٍ
34
نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ
35
وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ
ما بر [سر] آنان سنگبارانى [انفجارى‌] فروفرستاديم [و] فقط خانواده لوط بودند كه سحرگاهشان رهانيديم. (34) [و اين‌] رحمتى از جانب ما بود؛ هر كه سپاس دارد، بدين‌سان [او را] پاداش مى‌دهيم. (35)
بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ
36
وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي
و [لوط] آنها را از عذاب ما سخت بيم داده بود، و[لى‌] در تهديدها[ى ما] به جدال برخاستند. (36)
وَنُذُرِ
37
وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ
38
فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ
39
و از مهمان‌[هاى‌] او كام دل خواستند، پس فروغ ديدگانشان را سترديم و [گفتيم:] «[مزه‌] عذاب و هشدارهاى مرا بچشيد.» (37) و به راستى كه سپيده‌دم عذابى پيگير به سر وقت آنان آمد. (38) پس عذاب و هشدارهاى مرا بچشيد. (39)
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ
40
وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ
41
و قطعاً قرآن را براى پندآموزى آسان كرديم؛ پس آيا پندگيرنده‌اى هست؟ (40) و در حقيقت هشداردهندگان به جانب فرعونيان آمدند. (41)
كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ
42
أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ
[اما آنها] همه معجزات ما را تكذيب كردند، تا چون زبردستى زورمند [گريبان‌] آنان را گرفتيم. (42)
مِنْ أُولَٰئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَرَاءَةٌ فِي الزُّبُرِ
43
أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ
44
آيا كافران شما، از اينان [كه برشمرديم‌] برترند، يا شما را در نوشته‌ها[ى آسمانى‌] خط امانى است؟ (43) يا مى‌گويند: «ما همگى انتقام‌گيرنده [و يار و ياور همديگر]يم!» (44)
سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ
45
بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَىٰ وَأَمَرُّ
46
زودا كه اين جمع در هم شكسته شود و پشت كنند. (45) بلكه موعدشان قيامت است و قيامت [بسى‌] سخت‌تر و تلخ‌تر است. (46)
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ
47
يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا
قطعاً بزهكاران در گمراهى و جنونند. (47)
مَسَّ سَقَرَ
48
إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ
49
روزى كه در آتش به رو كشيده مى‌شوند [و به آنان گفته مى‌شود:] «لهيب آتش را بچشيد [و احساس كنيد].» (48) ماييم كه هر چيزى را به اندازه آفريده‌ايم. (49)
صفحه: -