0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
خُشَّعًا
أَبْصَارُهُمْ
يَخْرُجُونَ
مِنَ
الْأَجْدَاثِ
كَأَنَّهُمْ
جَرَادٌ
مُنْتَشِرٌ
7
مُهْطِعِينَ
إِلَى

در حالى كه ديدگان خود را فروهشتهاند، چون ملخهاى پراكنده از گورها[ى خود] برمىآيند. (7)
الدَّاعِ
ۖ
يَقُولُ
الْكَافِرُونَ
هَٰذَا
يَوْمٌ
عَسِرٌ
8
كَذَّبَتْ
قَبْلَهُمْ
قَوْمُ
نُوحٍ

به سرعت سوى آن دعوتگر مىشتابند. كافران مىگويند: «امروز [چه] روز دشوارى است.» (8)
فَكَذَّبُوا
عَبْدَنَا
وَقَالُوا
مَجْنُونٌ
وَازْدُجِرَ
9
فَدَعَا
رَبَّهُ
أَنِّي
مَغْلُوبٌ
فَانْتَصِرْ
10


پيش از آنان، قوم نوح [نيز] به تكذيب پرداختند و بنده ما را دروغزن خواندند و گفتند: «ديوانهاى است.» و [بسى] آزار كشيد. (9) تا پروردگارش را خواند كه: «من مغلوب شدم؛ به داد من برس!» (10)
فَفَتَحْنَا
أَبْوَابَ
السَّمَاءِ
بِمَاءٍ
مُنْهَمِرٍ
11
وَفَجَّرْنَا
الْأَرْضَ
عُيُونًا
فَالْتَقَى
الْمَاءُ
عَلَىٰ

پس درهاى آسمان را به آبى ريزان گشوديم. (11)
أَمْرٍ
قَدْ
قُدِرَ
12
وَحَمَلْنَاهُ
عَلَىٰ
ذَاتِ
أَلْوَاحٍ
وَدُسُرٍ
13
تَجْرِي


و از زمين چشمهها جوشانيديم تا آب [زمين و آسمان] براى امرى كه مقدّر شده بود به هم پيوستند. (12) و او را بر [كشتى] تختهدار و ميخآجين سوار كرديم. (13)
بِأَعْيُنِنَا
جَزَاءً
لِمَنْ
كَانَ
كُفِرَ
14
وَلَقَدْ
تَرَكْنَاهَا
آيَةً
فَهَلْ
مِنْ

[كشتى] زير نظر ما روان بود. [اين] پاداش كسى بود كه مورد انكار واقع شده بود. (14)
مُدَّكِرٍ
15
فَكَيْفَ
كَانَ
عَذَابِي
وَنُذُرِ
16
وَلَقَدْ
يَسَّرْنَا
الْقُرْآنَ
لِلذِّكْرِ
فَهَلْ


و به راستى آن [سفينه] را بر جاى نهاديم [تا] عبرتى [باشد]؛ پس آيا پندگيرندهاى هست؟ (15) پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من]؟ (16)
مِنْ
مُدَّكِرٍ
17
كَذَّبَتْ
عَادٌ
فَكَيْفَ
كَانَ
عَذَابِي
وَنُذُرِ
18
إِنَّا
أَرْسَلْنَا


و قطعاً قرآن را براى پندآموزى آسان كردهايم؛ پس آيا پندگيرندهاى هست؟ (17) عاديان به تكذيب پرداختند. پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من]؟ (18)
عَلَيْهِمْ
رِيحًا
صَرْصَرًا
فِي
يَوْمِ
نَحْسٍ
مُسْتَمِرٍّ
19
تَنْزِعُ
النَّاسَ
كَأَنَّهُمْ
أَعْجَازُ
نَخْلٍ

ما بر [سر] آنان در روز شومى، به طور مداوم، تندبادى توفنده فرستاديم، (19)
مُنْقَعِرٍ
20
فَكَيْفَ
كَانَ
عَذَابِي
وَنُذُرِ
21
وَلَقَدْ
يَسَّرْنَا
الْقُرْآنَ
لِلذِّكْرِ
فَهَلْ


[كه] مردم را از جا مىكند؛ گويى تنههاى نخلى بودند كه ريشهكن شده بودند. (20) پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من]؟ (21)
مِنْ
مُدَّكِرٍ
22
كَذَّبَتْ
ثَمُودُ
بِالنُّذُرِ
23
فَقَالُوا
أَبَشَرًا
مِنَّا
وَاحِدًا
نَتَّبِعُهُ


و قطعاً قرآن را براى پندآموزى آسان كردهايم، پس آيا پندگيرندهاى هست؟ (22) قوم ثمود هشداردهندگان را تكذيب كردند. (23)
إِنَّا
إِذًا
لَفِي
ضَلَالٍ
وَسُعُرٍ
24
أَأُلْقِيَ
الذِّكْرُ
عَلَيْهِ
مِنْ
بَيْنِنَا
بَلْ

و گفتند: «آيا تنها بشرى از خودمان را پيروى كنيم؟ در اين صورت، ما واقعاً در گمراهى و جنون خواهيم بود.» (24)
هُوَ
كَذَّابٌ
أَشِرٌ
25
سَيَعْلَمُونَ
غَدًا
مَنِ
الْكَذَّابُ
الْأَشِرُ
26
إِنَّا


«آيا از ميان ما [وحى] بر او القا شده است؟ [نه،] بلكه او دروغگويى گستاخ است.» (25) به زودى فردا بدانند دروغگوى گستاخ كيست. (26)
مُرْسِلُو
النَّاقَةِ
فِتْنَةً
لَهُمْ
فَارْتَقِبْهُمْ
وَاصْطَبِرْ
27

ما براى آزمايش آنان [آن] مادهشتر را فرستاديم و [به صالح گفتيم:]«مراقب آنان باش و شكيبايى كن. (27)
صفحه: -
موقعیت:
78.11 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: