background
سورَةُ النَّجْم
آیاتها
62
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَىٰ
1
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَىٰ
2
وَمَا يَنْطِقُ عَنِ
سوگند به اختر [= قرآن‌] چون فرود مى‌آيد، (1) [كه‌] يار شما نه گمراه شده و نه در نادانى مانده؛ (2)
الْهَوَىٰ
3
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ
4
عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَىٰ
5
و از سر هوس سخن نمى‌گويد. (3) اين سخن بجز وحيى كه وحى مى‌شود نيست. (4) آن را [فرشته‌] شديدالقوى به او فرا آموخت، (5)
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَىٰ
6
وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَىٰ
7
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ
8
فَكَانَ
[سروش‌] نيرومندى كه [مسلّط] درايستاد. (6) در حالى كه او در افق اعلى بود؛ (7) سپس نزديك آمد و نزديكتر شد، (8)
قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَىٰ
9
فَأَوْحَىٰ إِلَىٰ عَبْدِهِ مَا أَوْحَىٰ
10
مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ
تا [فاصله‌اش‌] به قدر [طول‌] دو [انتهاى‌] كمان يا نزديكتر شد؛ (9) آنگاه به بنده‌اش آنچه را بايد وحى كند، وحى فرمود. (10)
مَا رَأَىٰ
11
أَفَتُمَارُونَهُ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ
12
وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَىٰ
13
آنچه را دل ديد انكار[ش‌] نكرد. (11) آيا در آنچه ديده است با او جدال مى‌كنيد؟ (12) و قطعاً بار ديگرى هم او را ديده است، (13)
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَىٰ
14
عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَىٰ
15
إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَىٰ
16
نزديك سدرالمنتهى، (14) در همان جا كه جنةالمأوى است. (15) آنگاه كه درخت سدر را آنچه پوشيده بود، پوشيده بود. (16)
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ
17
لَقَدْ رَأَىٰ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَىٰ
18
ديده [اش‌] منحرف نگشت و [از حدّ] در نگذشت. (17) به راستى كه [برخى‌] از آيات بزرگ پروردگار خود را بديد. (18)
أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّىٰ
19
وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَىٰ
20
أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ
به من خبر دهيد از لات و عزّى، (19) و منات آن سومين ديگر، (20)
الْأُنْثَىٰ
21
تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَىٰ
22
إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّيْتُمُوهَا
آيا [به خيالتان‌] براى شما پسر است و براى او دختر؟ (21) در اين صورت، اين تقسيم نادرستى است. (22)
أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ ۚ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا
تَهْوَى الْأَنْفُسُ ۖ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَىٰ
23
أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّىٰ
24
[اين بتان‌] جز نامهايى بيش نيستند كه شما و پدرانتان نامگذارى كرده‌ايد [و] خدا بر [حقّانيّت‌] آنها هيچ دليلى نفرستاده است. [آنان‌] جز گمان و آنچه را كه دلخواهشان است پيروى نمى‌كنند، با آنكه قطعاً از جانب پروردگارشان هدايت برايشان آمده است. (23) مگر انسان آنچه را آرزو كند دارد؟ (24)
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَىٰ
25
وَكَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ
آن سرا و اين سرا از آن خداست. (25)
شَيْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ
26
و بسا فرشتگانى كه در آسمانهايند [و] شفاعتشان به كارى نيايد، مگر پس از آنكه خدا به هر كه خواهد و خشنود باشد اذن دهد. (26)
صفحه: -