0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
ثُمَّ
أَنْزَلَ
عَلَيْكُمْ
مِنْ
بَعْدِ
الْغَمِّ
أَمَنَةً
نُعَاسًا
يَغْشَىٰ
طَائِفَةً
مِنْكُمْ
ۖ
وَطَائِفَةٌ
قَدْ
أَهَمَّتْهُمْ
أَنْفُسُهُمْ
يَظُنُّونَ
بِاللَّهِ
غَيْرَ
الْحَقِّ
ظَنَّ
الْجَاهِلِيَّةِ
ۖ
يَقُولُونَ
هَلْ
لَنَا
مِنَ
الْأَمْرِ
مِنْ
شَيْءٍ
ۗ
قُلْ
إِنَّ
الْأَمْرَ
كُلَّهُ
لِلَّهِ
ۗ
يُخْفُونَ
فِي
أَنْفُسِهِمْ
مَا
لَا
يُبْدُونَ
لَكَ
ۖ
يَقُولُونَ
لَوْ
كَانَ
لَنَا
مِنَ
الْأَمْرِ
شَيْءٌ
مَا
قُتِلْنَا
هَاهُنَا
ۗ
قُلْ
لَوْ
كُنْتُمْ
فِي
بُيُوتِكُمْ
لَبَرَزَ
الَّذِينَ
كُتِبَ
عَلَيْهِمُ
الْقَتْلُ
إِلَىٰ
مَضَاجِعِهِمْ
ۖ
وَلِيَبْتَلِيَ
اللَّهُ
مَا
فِي
صُدُورِكُمْ
وَلِيُمَحِّصَ
مَا
فِي
قُلُوبِكُمْ
ۗ
وَاللَّهُ
عَلِيمٌ
بِذَاتِ
الصُّدُورِ
154

سپس [خداوند] بعد از آن اندوه، آرامشى [به صورت] خواب سبكى، بر شما فرو فرستاد، كه گروهى از شما را فرا گرفت، و گروهى [تنها] در فكر جان خود بودند؛ و در باره خدا، گمانهاى ناروا، همچون گمانهاى [دوران] جاهليت مىبردند. مىگفتند: «آيا ما را در اين كار اختيارى هست؟» بگو: «سررشته كارها [شكست يا پيروزى]، يكسر به دست خداست.» آنان چيزى را در دلهايشان پوشيده مىداشتند، كه براى تو آشكار نمىكردند. مىگفتند: «اگر ما را در اين كار اختيارى بود، [و وعده پيامبر واقعيت داشت،] در اينجا كشته نمىشديم.» بگو: «اگر شما در خانههاى خود هم بوديد، كسانى كه كشته شدن بر آنان نوشته شده، قطعاً [با پاى خود] به سوى قتلگاههاى خويش مىرفتند. و [اينها ] براى اين است كه خداوند، آنچه را در دلهاى شماست، [در عمل] بيازمايد؛ و آنچه را در قلبهاى شماست، پاك گرداند؛ و خدا به راز سينهها آگاه است. (154)
إِنَّ
الَّذِينَ
تَوَلَّوْا
مِنْكُمْ
يَوْمَ
الْتَقَى
الْجَمْعَانِ
إِنَّمَا
اسْتَزَلَّهُمُ
الشَّيْطَانُ
بِبَعْضِ
مَا
كَسَبُوا
ۖ
وَلَقَدْ
عَفَا
اللَّهُ
عَنْهُمْ
ۗ
إِنَّ
اللَّهَ
غَفُورٌ
حَلِيمٌ
155
يَا
أَيُّهَا
الَّذِينَ

روزى كه دو گروه [در اُحد] با هم روياروى شدند، كسانى كه از ميان شما [به دشمن] پشت كردند، در حقيقت جز اين نبود كه به سبب پارهاى از آنچه [از گناه] حاصل كرده بودند، شيطان آنان را بلغزانيد. و قطعاً خدا از ايشان درگذشت؛ زيرا خدا آمرزگار بردبار است. (155)
آمَنُوا
لَا
تَكُونُوا
كَالَّذِينَ
كَفَرُوا
وَقَالُوا
لِإِخْوَانِهِمْ
إِذَا
ضَرَبُوا
فِي
الْأَرْضِ
أَوْ
كَانُوا
غُزًّى
لَوْ
كَانُوا
عِنْدَنَا
مَا
مَاتُوا
وَمَا
قُتِلُوا
لِيَجْعَلَ
اللَّهُ
ذَٰلِكَ
حَسْرَةً
فِي
قُلُوبِهِمْ
ۗ
وَاللَّهُ
يُحْيِي
وَيُمِيتُ
ۗ
وَاللَّهُ
بِمَا
تَعْمَلُونَ
بَصِيرٌ
156
وَلَئِنْ
قُتِلْتُمْ
فِي
سَبِيلِ
اللَّهِ

اى كسانى كه ايمان آوردهايد، همچون كسانى نباشيد كه كفر ورزيدند؛ و به برادرانشان - هنگامى كه به سفر رفته [و در سفر مردند] و يا جهادگر شدند [و كشته شدند]، گفتند: «اگر نزد ما [مانده] بودند، نمىمردند و كشته نمىشدند.» [شما چنين سخنانى مگوييد] تا خدا آن را در دلهايشان حسرتى قرار دهد. و خدا[ست كه] زنده مىكند و مىميراند، و خدا[ست كه] به آنچه مىكنيد بيناست. (156)
أَوْ
مُتُّمْ
لَمَغْفِرَةٌ
مِنَ
اللَّهِ
وَرَحْمَةٌ
خَيْرٌ
مِمَّا
يَجْمَعُونَ
157

و اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد، قطعاً آمرزش خدا و رحمت او از [همه] آنچه [آنان] جمع مىكنند بهتر است. (157)
صفحه: -
موقعیت:
7.17 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: