0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
وَلِيُمَحِّصَ
اللَّهُ
الَّذِينَ
آمَنُوا
وَيَمْحَقَ
الْكَافِرِينَ
141
أَمْ
حَسِبْتُمْ
أَنْ
تَدْخُلُوا

و تا خدا كسانى را كه ايمان آوردهاند خالص گرداند و كافران را [به تدريج] نابود سازد. (141)
الْجَنَّةَ
وَلَمَّا
يَعْلَمِ
اللَّهُ
الَّذِينَ
جَاهَدُوا
مِنْكُمْ
وَيَعْلَمَ
الصَّابِرِينَ
142
وَلَقَدْ
كُنْتُمْ

آيا پنداشتيد كه داخل بهشت مىشويد، بىآنكه خداوند جهادگران و شكيبايان شما را معلوم بدارد؟ (142)
تَمَنَّوْنَ
الْمَوْتَ
مِنْ
قَبْلِ
أَنْ
تَلْقَوْهُ
فَقَدْ
رَأَيْتُمُوهُ
وَأَنْتُمْ
تَنْظُرُونَ
143

و شما مرگ را پيش از آنكه با آن روبرو شويد، سخت آرزو مىكرديد؛ پس، آن را ديديد و [همچنان] نگاه مىكرديد. (143)
وَمَا
مُحَمَّدٌ
إِلَّا
رَسُولٌ
قَدْ
خَلَتْ
مِنْ
قَبْلِهِ
الرُّسُلُ
ۚ
أَفَإِنْ
مَاتَ
أَوْ
قُتِلَ
انْقَلَبْتُمْ
عَلَىٰ
أَعْقَابِكُمْ
ۚ
وَمَنْ
يَنْقَلِبْ
عَلَىٰ
عَقِبَيْهِ
فَلَنْ
يَضُرَّ
اللَّهَ
شَيْئًا
ۗ
وَسَيَجْزِي
اللَّهُ
الشَّاكِرِينَ
144
وَمَا
كَانَ
لِنَفْسٍ
أَنْ
تَمُوتَ
إِلَّا

و محمد، جز فرستادهاى كه پيش از او [هم] پيامبرانى [آمده و] گذشتند، نيست. آيا اگر او بميرد يا كشته شود، از عقيده خود برمىگرديد؟ و هر كس از عقيده خود بازگردد، هرگز هيچ زيانى به خدا نمىرساند، و به زودى خداوند سپاسگزاران را پاداش مىدهد. (144)
بِإِذْنِ
اللَّهِ
كِتَابًا
مُؤَجَّلًا
ۗ
وَمَنْ
يُرِدْ
ثَوَابَ
الدُّنْيَا
نُؤْتِهِ
مِنْهَا
وَمَنْ
يُرِدْ
ثَوَابَ
الْآخِرَةِ
نُؤْتِهِ
مِنْهَا
ۚ
وَسَنَجْزِي
الشَّاكِرِينَ
145
وَكَأَيِّنْ
مِنْ
نَبِيٍّ
قَاتَلَ
مَعَهُ

و هيچ نفسى جز به فرمان خدا نميرد. [خداوند، مرگ را] به عنوان سرنوشتى معين [مقرر كرده است]. و هر كه پاداش اين دنيا را بخواهد به او از آن مىدهيم؛ و هر كه پاداش آن سراى را بخواهد از آن به او مىدهيم، و به زودى سپاسگزاران را پاداش خواهيم داد. (145)
رِبِّيُّونَ
كَثِيرٌ
فَمَا
وَهَنُوا
لِمَا
أَصَابَهُمْ
فِي
سَبِيلِ
اللَّهِ
وَمَا
ضَعُفُوا
وَمَا
اسْتَكَانُوا
ۗ
وَاللَّهُ
يُحِبُّ
الصَّابِرِينَ
146
وَمَا
كَانَ
قَوْلَهُمْ
إِلَّا
أَنْ
قَالُوا
رَبَّنَا
اغْفِرْ

و چه بسيار پيامبرانى كه همراه او تودههاى انبوه، كارزار كردند؛ و در برابر آنچه در راه خدا بديشان رسيد، سستى نورزيدند و ناتوان نشدند؛ و تسليم [دشمن] نگرديدند، و خداوند، شكيبايان را دوست دارد. (146)
لَنَا
ذُنُوبَنَا
وَإِسْرَافَنَا
فِي
أَمْرِنَا
وَثَبِّتْ
أَقْدَامَنَا
وَانْصُرْنَا
عَلَى
الْقَوْمِ
الْكَافِرِينَ
147

و سخن آنان جز اين نبود كه گفتند: «پروردگارا، گناهان ما و زيادهروى ما، در كارمان را بر ما ببخش، و گامهاى ما را استوار دار، و ما را بر گروه كافران يارى ده.» (147)
فَآتَاهُمُ
اللَّهُ
ثَوَابَ
الدُّنْيَا
وَحُسْنَ
ثَوَابِ
الْآخِرَةِ
ۗ
وَاللَّهُ
يُحِبُّ
الْمُحْسِنِينَ
148

پس خداوند، پاداش اين دنيا، و پاداش نيك آخرت را به آنان عطا كرد، و خداوند نيكوكاران را دوست دارد. (148)
صفحه: -
موقعیت:
6.99 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: