background
وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ
43
وَخُذْ
و [مجدداً] كسانش را و نظاير آنها را همراه آنها به او بخشيديم، تا رحمتى از جانب ما و عبرتى براى خردمندان باشد. (43)
بِيَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِبْ بِهِ وَلَا تَحْنَثْ ۗ إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ
أَوَّابٌ
44
وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَالْأَبْصَارِ
45
إِنَّا
[و به او گفتيم:] «يك بسته تركه به دستت برگير و [همسرت را] با آن بزن و سوگند مشكن.» ما او را شكيبا يافتيم. چه نيكوبنده‌اى! به راستى او توبه‌كار بود. (44) و بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را كه نيرومند و ديده‌ور بودند به يادآور. (45)
أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ
46
وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ
47
ما آنان را با موهبت ويژه‌اى -كه يادآورى آن سراى بود- خالص گردانيديم. (46) و آنان در پيشگاه ما جداً از برگزيدگان نيكانند. (47)
وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ
48
هَٰذَا ذِكْرٌ ۚ وَإِنَّ
و اسماعيل و يسع و ذوالكفل را به ياد آور [كه‌] همه از نيكانند. (48)
لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ
49
جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ
50
مُتَّكِئِينَ
اين يادكردى است، و قطعاً براى پرهيزگاران فرجامى نيك است. (49) باغهاى هميشگى در حالى كه درهاى [آنها] برايشان گشوده‌است. (50)
فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَشَرَابٍ
51
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ
52
در آنجا تكيه مى‌زنند [و] ميوه‌هاى فراوان و نوشيدنى در آنجا طلب مى‌كنند. (51) و نزدشان [دلبران‌] فروهشته‌نگاه همسال است. (52)
هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ
53
إِنَّ هَٰذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ
54
اين است آنچه براى روز حساب به شما وعده داده مى‌شد. (53) [مى‌گويند:] «در حقيقت، اين روزىِ ماست و آن را پايانى نيست.» (54)
هَٰذَا ۚ وَإِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ
55
جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ
56
اين است [حال بهشتيان‌] و [اما] براى طغيانگران واقعاً بد فرجامى است. (55) به جهنّم درمى‌آيند، و چه بد آرامگاهى است. (56)
هَٰذَا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَغَسَّاقٌ
57
وَآخَرُ مِنْ شَكْلِهِ أَزْوَاجٌ
58
هَٰذَا
اين جوشاب و چركاب است، بايد آن را بچشند. (57) و از همين گونه، انواع ديگر [عذابها]! (58)
فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَكُمْ ۖ لَا مَرْحَبًا بِهِمْ ۚ إِنَّهُمْ صَالُو النَّارِ
59
قَالُوا بَلْ أَنْتُمْ
اينها گروهى‌اند كه با شما به اجبار [در آتش‌] درمى‌آيند. بدا به حال آنها، زيرا آنان داخل آتش مى‌شوند. (59)
لَا مَرْحَبًا بِكُمْ ۖ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا ۖ فَبِئْسَ الْقَرَارُ
60
قَالُوا رَبَّنَا مَنْ
[به رؤساى خود] مى‌گويند: «بلكه بر خود شما خوش مباد! اين [عذاب‌] را شما خود براى ما از پيش فراهم آورديد، و چه بد قرارگاهى است.» (60)
قَدَّمَ لَنَا هَٰذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِي النَّارِ
61
مى‌گويند: «پروردگارا، هر كس اين [عذاب‌] را از پيش براى ما فراهم آورده، عذاب او را در آتش دو چندان كن.» (61)
صفحه: -