0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
اصْبِرْ
عَلَىٰ
مَا
يَقُولُونَ
وَاذْكُرْ
عَبْدَنَا
دَاوُودَ
ذَا
الْأَيْدِ
ۖ
إِنَّهُ
أَوَّابٌ
17
إِنَّا
سَخَّرْنَا

بر آنچه مىگويند صبر كن، و داوود، بنده ما را كه داراى امكانات [متعدّد] بود به ياد آور؛ آرى، او بسيار بازگشتكننده [به سوى خدا] بود. (17)
الْجِبَالَ
مَعَهُ
يُسَبِّحْنَ
بِالْعَشِيِّ
وَالْإِشْرَاقِ
18
وَالطَّيْرَ
مَحْشُورَةً
ۖ
كُلٌّ
لَهُ
أَوَّابٌ
19


ما كوهها را با او مسخّر ساختيم [كه] شامگاهان و بامدادان خداوند را نيايش مىكردند. (18) و پرندگان را از هر سو [بر او] گرد [آورديم] همگى [به نواى دلنوازش] به سوى او بازگشتكننده [و خدا را ستايشگر] بودند. (19)
وَشَدَدْنَا
مُلْكَهُ
وَآتَيْنَاهُ
الْحِكْمَةَ
وَفَصْلَ
الْخِطَابِ
20
وَهَلْ
أَتَاكَ
نَبَأُ
الْخَصْمِ
إِذْ

و پادشاهيش را استوار كرديم و او را حكمت و كلام فيصلهدهنده عطا كرديم. (20)
تَسَوَّرُوا
الْمِحْرَابَ
21
إِذْ
دَخَلُوا
عَلَىٰ
دَاوُودَ
فَفَزِعَ
مِنْهُمْ
ۖ
قَالُوا
لَا
تَخَفْ
ۖ
خَصْمَانِ

و آيا خبر دادخواهان -چون از نمازخانه [او] بالا رفتند- به تو رسيد؟ (21)
بَغَىٰ
بَعْضُنَا
عَلَىٰ
بَعْضٍ
فَاحْكُمْ
بَيْنَنَا
بِالْحَقِّ
وَلَا
تُشْطِطْ
وَاهْدِنَا
إِلَىٰ
سَوَاءِ
الصِّرَاطِ
22
إِنَّ
هَٰذَا
أَخِي
لَهُ
تِسْعٌ
وَتِسْعُونَ
نَعْجَةً
وَلِيَ
نَعْجَةٌ
وَاحِدَةٌ

وقتى [به طور ناگهانى] بر داوود درآمدند، و او از آنان به هراس افتاد، گفتند: «مترس، [ما] دو مدّعى [هستيم] كه يكى از ما بر ديگرى تجاوز كرده، پس ميان ما به حق داورى كن، و از حق دور مشو، و ما را به راه راست راهبر باش.» (22)
فَقَالَ
أَكْفِلْنِيهَا
وَعَزَّنِي
فِي
الْخِطَابِ
23
قَالَ
لَقَدْ
ظَلَمَكَ
بِسُؤَالِ
نَعْجَتِكَ
إِلَىٰ

«اين [شخص] برادر من است. او را نود و نه ميش، و مرا يك ميش است، و مىگويد: آن را به من بسپار، و در سخنورى بر من غالب آمده است.» (23)
نِعَاجِهِ
ۖ
وَإِنَّ
كَثِيرًا
مِنَ
الْخُلَطَاءِ
لَيَبْغِي
بَعْضُهُمْ
عَلَىٰ
بَعْضٍ
إِلَّا
الَّذِينَ
آمَنُوا
وَعَمِلُوا
الصَّالِحَاتِ
وَقَلِيلٌ
مَا
هُمْ
ۗ
وَظَنَّ
دَاوُودُ
أَنَّمَا
فَتَنَّاهُ
فَاسْتَغْفَرَ
رَبَّهُ
وَخَرَّ
رَاكِعًا
وَأَنَابَ
۩
24
فَغَفَرْنَا
لَهُ
ذَٰلِكَ
ۖ
وَإِنَّ
لَهُ
عِنْدَنَا
لَزُلْفَىٰ

[داوود] گفت: «قطعاً او در مطالبه ميش تو [اضافه] بر ميشهاى خودش، بر تو ستم كرده، و در حقيقت بسيارى از شريكان به همديگر ستم روا مىدارند، به استثناى كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، و اينها بس اندكند، و داوود دانست كه ما او را آزمايش كردهايم. پس، از پروردگارش آمرزش خواست و به رو درافتاد و توبه كرد. (24)
وَحُسْنَ
مَآبٍ
25
يَا
دَاوُودُ
إِنَّا
جَعَلْنَاكَ
خَلِيفَةً
فِي
الْأَرْضِ
فَاحْكُمْ
بَيْنَ
النَّاسِ
بِالْحَقِّ

و بر او اين [ماجرا] را بخشوديم؛ و در حقيقت براى او پيش ما تقرّب و فرجامى خوش خواهد بود. (25)
وَلَا
تَتَّبِعِ
الْهَوَىٰ
فَيُضِلَّكَ
عَنْ
سَبِيلِ
اللَّهِ
ۚ
إِنَّ
الَّذِينَ
يَضِلُّونَ
عَنْ
سَبِيلِ
اللَّهِ
لَهُمْ
عَذَابٌ
شَدِيدٌ
بِمَا
نَسُوا
يَوْمَ
الْحِسَابِ
26

اى داوود، ما تو را در زمين خليفه [و جانشين] گردانيديم؛ پس ميان مردم به حق داورى كن، و زنهار از هوس پيروى مكن كه تو را از راه خدا به در كند. در حقيقت كسانى كه از راه خدا به در مىروند، به [سزاى] آنكه روز حساب را فراموش كردهاند عذابى سخت خواهند داشت! (26)
صفحه: -
موقعیت:
64.05 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: