background
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
154
أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
155
أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُبِينٌ
156
شما را چه شده؟ چگونه داورى مى‌كنيد؟ (154) آيا سرِ پند گرفتن نداريد؟! (155) يا دليلى آشكار [در دست‌] داريد؟ (156)
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ
157
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا
پس اگر راست مى‌گوييد كتابتان را بياوريد. (157)
ۚ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
158
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ
159
إِلَّا
و ميان خدا و جن‌ها پيوندى انگاشتند و حال آنكه جنيان نيك دانسته‌اند كه [براى حساب پس‌دادن،] خودشان احضار خواهند شد. (158) خدا منزه است از آنچه در وصف مى‌آورند. (159)
عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
160
فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ
161
مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ
162
به استثناى بندگان پاكدل خدا. (160) در حقيقت، شما و آنچه [كه شما آن را] مى‌پرستيد، (161) بر ضد او گمراه‌گر نيستيد، (162)
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ
163
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ
164
مگر كسى را كه به دوزخ رفتنى است! (163) و هيچ يك از ما [فرشتگان‌] نيست مگر [اينكه‌] براى او [مقام و] مرتبه‌اى معيّن است. (164)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ
165
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
166
وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ
167
و در حقيقت، ماييم كه [براى انجام فرمان خدا] صف بسته‌ايم. (165) و ماييم كه خود تسبيح‌گويانيم. (166) و [مشركان‌] به تأكيد مى‌گفتند: (167)
لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْأَوَّلِينَ
168
لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
169
«اگر پند [نامه‌ا]ى از پيشينيان نزد ما بود، (168) قطعاً از بندگان خالص خدا مى‌شديم!» (169)
فَكَفَرُوا بِهِ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
170
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ
171
إِنَّهُمْ
ولى [وقتى قرآن آمد] به آن كافر شدند، و زودا كه بدانند! (170) و قطعاً فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پيش [چنين‌] رفته است: (171)
لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ
172
وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ
173
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ
174
كه آنان [بر دشمنان خودشان‌] حتماً پيروز خواهند شد. (172) و سپاه ما هرآينه غالب‌آيندگانند. (173) پس تا مدتى [معيّن‌] از آنان روى برتاب. (174)
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
175
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
176
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ
و آنان را بنگر كه خواهند ديد. (175) آيا عذاب ما را شتابزده خواستارند؟ (176)
فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِينَ
177
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ
178
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
179
[پس هشدارداده‌شدگان را] آنگاه كه عذاب به خانه آنان فرود آيد چه بد صبحگاهى است! (177) و از ايشان تا مدتى [معيّن‌] روى برتاب. (178) و بنگر كه خواهند ديد! (179)
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ
180
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ
181
وَالْحَمْدُ
منزه است پروردگار تو، پروردگار شكوهمند، از آنچه وصف مى‌كنند. (180) و درود بر فرستادگان! (181)
لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
182
و ستايش، ويژه خدا، پروردگار جهانهاست. (182)
صفحه: -