background
فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ
103
وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ
104
قَدْ صَدَّقْتَ
پس وقتى هر دو تن دردادند [و همديگر را بدرود گفتند] و [پسر] را به پيشانى بر خاك افكند، (103) او را ندا داديم كه اى ابراهيم! (104)
الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
105
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ
106
رؤيا[ى خود] را حقيقت بخشيدى! ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم! (105) راستى كه اين همان آزمايش آشكار بود! (106)
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ
107
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
108
سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ
109
و او را در ازاى قربانى بزرگى باز رهانيديم. (107) و در [ميان‌] آيندگان براى او [آوازه نيك‌] به جاى گذاشتيم. (108) درود بر ابراهيم! (109)
كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
110
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
111
وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ
نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم. (110) در حقيقت، او از بندگان با ايمان ما بود. (111)
نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ
112
وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ
و او را به اسحاق كه پيامبرى از [جمله‌] شايستگان است مژده داديم. (112)
وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ
113
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ
114
وَنَجَّيْنَاهُمَا
و به او و به اسحاق بركت داديم، و از نسل آن دو برخى نيكوكار و [برخى‌] آشكارا به خود ستمكار بودند. (113) و در حقيقت، بر موسى و هارون منت نهاديم. (114)
وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
115
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ
116
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ رهانيديم. (115) و آنان را يارى داديم تا ايشان غالب آمدند. (116)
وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ
117
وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ
118
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا
و آن دو را كتاب روشن داديم. (117) و هر دو را به راه راست هدايت كرديم. (118)
فِي الْآخِرِينَ
119
سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ
120
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
121
و براى آن دو در [ميان‌] آيندگان [نام نيك‌] به جاى گذاشتيم. (119) درود بر موسى و هارون! (120) ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم، (121)
إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
122
وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
123
إِذْ قَالَ
زيرا آن دو از بندگان با ايمان ما بودند. (122) و به راستى الياس از فرستادگان [ما] بود. (123)
لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ
124
أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ
125
اللَّهَ رَبَّكُمْ
چون به قوم خود گفت: «آيا پروا نمى‌داريد؟ (124) آيا «بعل» را مى‌پرستيد و بهترين آفرينندگان را وامى‌گذاريد؟! (125)
وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
126
[يعنى:] خدا را كه پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شماست؟! (126)
صفحه: -