background
مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ
25
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ
26
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ
شما را چه شده است كه همديگر را يارى نمى‌كنيد؟! (25) [نه!] بلكه امروز آنان از در تسليم درآمدگانند! (26)
يَتَسَاءَلُونَ
27
قَالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ
28
قَالُوا بَلْ لَمْ
و بعضى روى به بعضى ديگر مى‌آورند [و] از يكديگر مى‌پرسند! (27) [و] مى‌گويند: «شما [ظاهراً] از درِ راستى با ما درمى‌آمديد [و خود را حق به جانب مى‌نموديد]!» (28)
تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
29
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا
[متّهمان‌] مى‌گويند: «[نه!] بلكه با ايمان نبوديد. (29)
طَاغِينَ
30
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ
31
فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا
و ما را بر شما هيچ تسلطى نبود، بلكه خودتان سركش بوديد. (30) پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد؛ ما واقعاً بايد [عذاب را] بچشيم! (31)
كُنَّا غَاوِينَ
32
فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ
33
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ
34
و شما را گمراه كرديم، زيرا خودمان گمراه بوديم!» (32) پس، در حقيقت، آنان در آن روز در عذاب شريك يكديگرند! (33) [آرى،] ما با مجرمان چنين رفتار مى‌كنيم! (34)
إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ
35
وَيَقُولُونَ أَئِنَّا
چرا كه آنان بودند كه وقتى به ايشان گفته مى‌شد: «خدايى جز خداى يگانه نيست»، تكبر مى‌ورزيدند! (35)
لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ
36
بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ
37
إِنَّكُمْ
و مى‌گفتند: «آيا ما براى شاعرى ديوانه دست از خدايانمان برداريم؟!» (36) ولى نه! [او] حقيقت را آورده و فرستادگان را تصديق كرده است. (37)
لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ
38
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
39
إِلَّا عِبَادَ
در واقع، شما عذاب پر درد را خواهيد چشيد! (38) و جز آنچه مى‌كرديد جزا نمى‌يابيد! (39)
اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
40
أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ
41
فَوَاكِهُ ۖ وَهُمْ مُكْرَمُونَ
42
مگر بندگان پاكدل خدا! (40) آنان روزىِ معيّن خواهند داشت. (41) [انواع‌] ميوه‌ها! و آنان مورد احترام خواهند بود. (42)
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
43
عَلَىٰ سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ
44
يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ
45
در باغهاى پر نعمت! (43) بر سريرها در برابر همديگر [مى‌نشينند]. (44) با جامى از باده ناب پيرامونشان به گردش درمى‌آيند؛ (45)
بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ
46
لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ
47
وَعِنْدَهُمْ
[باده‌اى‌] سخت سپيد كه نوشندگان را لذتى [خاص‌] مى‌دهد؛ (46) نه در آن فساد عقل است و نه ايشان از آن به بدمستى [و فرسودگى‌] مى‌افتند! (47)
قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ
48
كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ
49
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ
و نزدشان [دلبرانى‌] فروهشته‌نگاه و فراخ‌ديده باشند! (48) [از شدّت سپيدى‌] گويى تخم شتر مرغ [زير پَرَ]ند! (49)
يَتَسَاءَلُونَ
50
قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ
51
پس برخى‌شان به برخى روى نموده و از همديگر پرس‌وجو مى‌كنند. (50) گوينده‌اى از آنان مى‌گويد: «راستى من [در دنيا] همنشينى داشتم، (51)
صفحه: -