0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
وَإِذْ
أَخَذْنَا
مِنَ
النَّبِيِّينَ
مِيثَاقَهُمْ
وَمِنْكَ
وَمِنْ
نُوحٍ
وَإِبْرَاهِيمَ
وَمُوسَىٰ
وَعِيسَى
ابْنِ
مَرْيَمَ
ۖ
وَأَخَذْنَا
مِنْهُمْ
مِيثَاقًا
غَلِيظًا
7
لِيَسْأَلَ
الصَّادِقِينَ
عَنْ

و [ياد كن] هنگامى را كه از پيامبران پيمان گرفتيم، و از تو و از نوح و ابراهيم و موسى و عيسى پسر مريم، و از [همه] آنان پيمانى استوار گرفتيم. (7)
صِدْقِهِمْ
ۚ
وَأَعَدَّ
لِلْكَافِرِينَ
عَذَابًا
أَلِيمًا
8
يَا
أَيُّهَا
الَّذِينَ
آمَنُوا
اذْكُرُوا
نِعْمَةَ

تا راستان را از صدقشان باز پرسد، و براى كافران عذابى دردناك آماده كرده است. (8)
اللَّهِ
عَلَيْكُمْ
إِذْ
جَاءَتْكُمْ
جُنُودٌ
فَأَرْسَلْنَا
عَلَيْهِمْ
رِيحًا
وَجُنُودًا
لَمْ
تَرَوْهَا
ۚ
وَكَانَ
اللَّهُ
بِمَا
تَعْمَلُونَ
بَصِيرًا
9
إِذْ
جَاءُوكُمْ
مِنْ
فَوْقِكُمْ
وَمِنْ
أَسْفَلَ

اى كسانى كه ايمان آوردهايد، نعمت خدا را بر خود به ياد آريد، آنگاه كه لشكرهايى به سوى شما [در]آمدند، پس بر سر آنان تندبادى و لشكرهايى كه آنها را نمىديديد فرستاديم، و خدا به آنچه مىكنيد همواره بيناست. (9)
مِنْكُمْ
وَإِذْ
زَاغَتِ
الْأَبْصَارُ
وَبَلَغَتِ
الْقُلُوبُ
الْحَنَاجِرَ
وَتَظُنُّونَ
بِاللَّهِ
الظُّنُونَا
10
هُنَالِكَ

هنگامى كه از بالاى [سر] شما و از زير [پاى] شما آمدند، و آنگاه كه چشمها خيره شد و جانها به گلوگاهها رسيد و به خدا گمانهايى [نابجا] مىبرديد. (10)
ابْتُلِيَ
الْمُؤْمِنُونَ
وَزُلْزِلُوا
زِلْزَالًا
شَدِيدًا
11
وَإِذْ
يَقُولُ
الْمُنَافِقُونَ
وَالَّذِينَ

آنجا [بود كه] مؤمنان در آزمايش قرار گرفتند و سخت تكان خوردند. (11)
فِي
قُلُوبِهِمْ
مَرَضٌ
مَا
وَعَدَنَا
اللَّهُ
وَرَسُولُهُ
إِلَّا
غُرُورًا
12
وَإِذْ
قَالَتْ
طَائِفَةٌ
مِنْهُمْ

و هنگامى كه منافقان و كسانى كه در دلهايشان بيمارى است مىگفتند: «خدا و فرستادهاش جز فريب به ما وعدهاى ندادند.» (12)
يَا
أَهْلَ
يَثْرِبَ
لَا
مُقَامَ
لَكُمْ
فَارْجِعُوا
ۚ
وَيَسْتَأْذِنُ
فَرِيقٌ
مِنْهُمُ
النَّبِيَّ
يَقُولُونَ
إِنَّ
بُيُوتَنَا
عَوْرَةٌ
وَمَا
هِيَ
بِعَوْرَةٍ
ۖ
إِنْ
يُرِيدُونَ
إِلَّا
فِرَارًا
13
وَلَوْ
دُخِلَتْ

و چون گروهى از آنان گفتند: «اى مردم مدينه، ديگر شما را جاى درنگ نيست، برگرديد.» و گروهى از آنان از پيامبر اجازه مىخواستند و مىگفتند: «خانههاى ما بىحفاظ است» و[لى خانههايشان] بىحفاظ نبود، [آنان] جز گريز [از جهاد] چيزى نمىخواستند. (13)
عَلَيْهِمْ
مِنْ
أَقْطَارِهَا
ثُمَّ
سُئِلُوا
الْفِتْنَةَ
لَآتَوْهَا
وَمَا
تَلَبَّثُوا
بِهَا
إِلَّا
يَسِيرًا
14

و اگر از اطراف [مدينه] مورد هجوم واقع مىشدند و آنگاه آنان را به ارتداد مىخواندند، قطعاً آن را مىپذيرفتند و جز اندكى در اين [كار] درنگ نمىكردند؛ (14)
وَلَقَدْ
كَانُوا
عَاهَدُوا
اللَّهَ
مِنْ
قَبْلُ
لَا
يُوَلُّونَ
الْأَدْبَارَ
ۚ
وَكَانَ
عَهْدُ
اللَّهِ
مَسْئُولًا
15

با آنكه قبلاً با خدا سخت پيمان بسته بودند كه پشت [به دشمن] نكنند، و پيمان خدا همواره بازخواست دارد. (15)
صفحه: -
موقعیت:
56.78 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: