background
مَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ
207
وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ
208
آنچه از آن برخوردار مى‌شدند، به كارشان نمى‌آيد [و عذاب را از آنان دفع نمى‌كند]؟ (207) و هيچ شهرى را هلاك نكرديم مگر آنكه براى آن هشداردهندگانى بود. (208)
ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ
209
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ
210
وَمَا يَنْبَغِي
[تا آنان را] تذكر [دهند]؛ و ما ستمكار نبوده‌ايم. (209) و شيطانها آن را فرود نياورده‌اند. (210)
لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ
211
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ
212
فَلَا تَدْعُ مَعَ
و آنان را نسزد و نمى‌توانند [وحى كنند]. (211) در حقيقت آنها از شنيدن، معزول [و محروم‌]اند. (212)
اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ
213
وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ
214
وَاخْفِضْ
پس با خدا، خداى ديگر مخوان كه از عذاب‌شدگان خواهى شد. (213) و خويشان نزديكت را هشدار ده. (214)
جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
215
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا
و براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كرده‌اند، بال خود را فرو گستر. (215)
تَعْمَلُونَ
216
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
217
الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ
218
و اگر تو را نافرمانى كردند، بگو: «من از آنچه مى‌كنيد بيزارم.» (216) و بر [خداىِ‌] عزيزِ مهربان توكل كن، (217) آن كس كه چون [به نماز] برمى‌خيزى تو را مى‌بيند، (218)
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ
219
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
220
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ
و حركت تو را در ميان سجده‌كنندگان [مى‌نگرد]. (219) او همان شنواى داناست. (220)
عَلَىٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ
221
تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ
222
يُلْقُونَ
آيا شما را خبر دهم كه شياطين بر چه كسى فرود مى‌آيند؟ (221) بر هر دروغزن گناهكارى فرود مى‌آيند، (222)
السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ
223
وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ
224
أَلَمْ
كه [دزدانه‌] گوش فرا مى‌دارند و بيشترشان دروغگويند، (223) و شاعران را گمراهان پيروى مى‌كنند. (224)
تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ
225
وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ
226
إِلَّا الَّذِينَ
آيا نديده‌اى كه آنان در هر واديى سرگردانند؟ (225) و آنانند كه چيزهايى مى‌گويند كه انجام نمى‌دهند. (226)
آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا
ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ
227
مگر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده و خدا را بسيار به ياد آورده و پس از آنكه مورد ستم قرار گرفته‌اند يارى خواسته‌اند. و كسانى كه ستم كرده‌اند به زودى خواهند دانست به كدام بازگشتگاه برخواهند گشت. (227)
صفحه: -