0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
كَذَّبَتْ
قَوْمُ
لُوطٍ
الْمُرْسَلِينَ
160
إِذْ
قَالَ
لَهُمْ
أَخُوهُمْ
لُوطٌ
أَلَا
تَتَّقُونَ
161
160
161
قوم لوط فرستادگان را تكذيب كردند. (160) آنگاه برادرشان لوط به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (161)
إِنِّي
لَكُمْ
رَسُولٌ
أَمِينٌ
162
فَاتَّقُوا
اللَّهَ
وَأَطِيعُونِ
163
وَمَا
أَسْأَلُكُمْ
عَلَيْهِ
162
163
من براى شما فرستادهاى در خور اعتمادم. (162) از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد. (163)
مِنْ
أَجْرٍ
ۖ
إِنْ
أَجْرِيَ
إِلَّا
عَلَىٰ
رَبِّ
الْعَالَمِينَ
164
أَتَأْتُونَ
الذُّكْرَانَ
مِنَ
164
و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمىكنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (164)
الْعَالَمِينَ
165
وَتَذَرُونَ
مَا
خَلَقَ
لَكُمْ
رَبُّكُمْ
مِنْ
أَزْوَاجِكُمْ
ۚ
بَلْ
أَنْتُمْ
قَوْمٌ
165
آيا از ميان مردم جهان، با مردها در مىآميزيد؟ (165)
عَادُونَ
166
قَالُوا
لَئِنْ
لَمْ
تَنْتَهِ
يَا
لُوطُ
لَتَكُونَنَّ
مِنَ
الْمُخْرَجِينَ
167
قَالَ
166
167
و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفريده وامىگذاريد؟ [نه،] بلكه شما مردمى تجاوزكاريد. (166) گفتند: «اى لوط، اگر دست برندارى، قطعاً از اخراجشدگان خواهى بود.» (167)
إِنِّي
لِعَمَلِكُمْ
مِنَ
الْقَالِينَ
168
رَبِّ
نَجِّنِي
وَأَهْلِي
مِمَّا
يَعْمَلُونَ
169
فَنَجَّيْنَاهُ
168
169
گفت: «به راستى من دشمن كردار شمايم. (168) پروردگارا، مرا و كسان مرا از آنچه انجام مىدهند رهايى بخش.» (169)
وَأَهْلَهُ
أَجْمَعِينَ
170
إِلَّا
عَجُوزًا
فِي
الْغَابِرِينَ
171
ثُمَّ
دَمَّرْنَا
الْآخَرِينَ
172
وَأَمْطَرْنَا
170
171
172
پس او و كسانش را همگى، رهانيديم- (170) جز پيرزنى كه از باقىماندگان [در خاكستر آتش] بود. (171) سپس ديگران را سخت هلاك كرديم. (172)
عَلَيْهِمْ
مَطَرًا
ۖ
فَسَاءَ
مَطَرُ
الْمُنْذَرِينَ
173
إِنَّ
فِي
ذَٰلِكَ
لَآيَةً
ۖ
وَمَا
كَانَ
أَكْثَرُهُمْ
173
و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فرو ريختيم. و چه بد بود باران بيمدادهشدگان. (173)
مُؤْمِنِينَ
174
وَإِنَّ
رَبَّكَ
لَهُوَ
الْعَزِيزُ
الرَّحِيمُ
175
كَذَّبَ
أَصْحَابُ
الْأَيْكَةِ
الْمُرْسَلِينَ
176
174
175
176
قطعاً در اين [عقوبت] عبرتى است، و[لى] بيشترشان ايمانآورنده نبودند. (174) و در حقيقت، پروردگار تو همان شكستناپذير مهربان است. (175) اصحاب ايكه فرستادگان را تكذيب كردند. (176)
إِذْ
قَالَ
لَهُمْ
شُعَيْبٌ
أَلَا
تَتَّقُونَ
177
إِنِّي
لَكُمْ
رَسُولٌ
أَمِينٌ
178
177
178
آنگاه كه شعيب به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (177) من براى شما فرستادهاى در خور اعتمادم. (178)
فَاتَّقُوا
اللَّهَ
وَأَطِيعُونِ
179
وَمَا
أَسْأَلُكُمْ
عَلَيْهِ
مِنْ
أَجْرٍ
ۖ
إِنْ
أَجْرِيَ
إِلَّا
179
از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد. (179)
عَلَىٰ
رَبِّ
الْعَالَمِينَ
180
أَوْفُوا
الْكَيْلَ
وَلَا
تَكُونُوا
مِنَ
الْمُخْسِرِينَ
181
وَزِنُوا
180
181
و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمىكنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (180) پيمانه را تمام دهيد و از كمفروشان مباشيد. (181)
بِالْقِسْطَاسِ
الْمُسْتَقِيمِ
182
وَلَا
تَبْخَسُوا
النَّاسَ
أَشْيَاءَهُمْ
وَلَا
تَعْثَوْا
فِي
الْأَرْضِ
182
و با ترازوى درست بسنجيد. (182)
مُفْسِدِينَ
183
183
و از ارزش اموال مردم مكاهيد و در زمين سر به فساد بر مداريد. (183)
صفحه: -