background
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ
160
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ
161
قوم لوط فرستادگان را تكذيب كردند. (160) آنگاه برادرشان لوط به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (161)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
162
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
163
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ
من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم. (162) از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد. (163)
مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ
164
أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ
و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (164)
الْعَالَمِينَ
165
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ
آيا از ميان مردم جهان، با مردها در مى‌آميزيد؟ (165)
عَادُونَ
166
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ
167
قَالَ
و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفريده وامى‌گذاريد؟ [نه،] بلكه شما مردمى تجاوزكاريد. (166) گفتند: «اى لوط، اگر دست برندارى، قطعاً از اخراج‌شدگان خواهى بود.» (167)
إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ
168
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ
169
فَنَجَّيْنَاهُ
گفت: «به راستى من دشمن كردار شمايم. (168) پروردگارا، مرا و كسان مرا از آنچه انجام مى‌دهند رهايى بخش.» (169)
وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
170
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ
171
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
172
وَأَمْطَرْنَا
پس او و كسانش را همگى، رهانيديم- (170) جز پيرزنى كه از باقى‌ماندگان [در خاكستر آتش‌] بود. (171) سپس ديگران را سخت هلاك كرديم. (172)
عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ
173
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ
و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فرو ريختيم. و چه بد بود باران بيم‌داده‌شدگان. (173)
مُؤْمِنِينَ
174
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
175
كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ
176
قطعاً در اين [عقوبت‌] عبرتى است، و[لى‌] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند. (174) و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است. (175) اصحاب ايكه فرستادگان را تكذيب كردند. (176)
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ
177
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
178
آنگاه كه شعيب به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (177) من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم. (178)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
179
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا
از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد. (179)
عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ
180
أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ
181
وَزِنُوا
و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (180) پيمانه را تمام دهيد و از كم‌فروشان مباشيد. (181)
بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ
182
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ
و با ترازوى درست بسنجيد. (182)
مُفْسِدِينَ
183
و از ارزش اموال مردم مكاهيد و در زمين سر به فساد بر مداريد. (183)
صفحه: -