background
إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ
137
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
138
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ
اين جز شيوه پيشينيان نيست. (137) و ما عذاب نخواهيم شد.» (138)
ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ
139
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ
پس تكذيبش كردند و هلاكشان كرديم. قطعاً در اين [ماجرا درس‌] عبرتى بود، و[لى‌] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند. (139)
الرَّحِيمُ
140
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ
141
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا
و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است. (140) ثموديان، پيامبران [خدا] را تكذيب كردند؛ (141)
تَتَّقُونَ
142
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
143
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
144
وَمَا
آنگاه كه برادرشان صالح به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (142) من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم. (143) از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد. (144)
أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ
145
أَتُتْرَكُونَ
و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (145)
فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ
146
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
147
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ
148
وَتَنْحِتُونَ
آيا شما را در آنچه اينجا داريد آسوده رها مى‌كنند؟ (146) در باغها و در كنار چشمه‌ساران، (147) و كشتزارها و خرمابنانى كه شكوفه‌هايشان لطيف است؟ (148)
مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ
149
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
150
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ
و هنرمندانه براى خود از كوهها خانه‌هايى مى‌تراشيد. (149) از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد. (150)
الْمُسْرِفِينَ
151
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ
152
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ
و فرمان افراطگران را پيروى مكنيد: (151) آنان كه در زمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند.» (152)
الْمُسَحَّرِينَ
153
مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
154
گفتند: «قطعاً تو از افسون‌شدگانى. (153) تو جز بشرى مانند ما [بيش‌] نيستى. اگر راست مى‌گويى معجزه‌اى بياور. (154)
قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ
155
وَلَا تَمَسُّوهَا
گفت: «اين ماده‌شترى است كه نوبتى از آب او راست و روزى معين نوبت آب شماست. (155)
بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ
156
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ
157
فَأَخَذَهُمُ
و به آن گزندى مرسانيد كه عذاب روزى هولناك شما را فرو مى‌گيرد. (156) پس آن را پى كردند و پشيمان گشتند. (157)
الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ
158
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ
آنگاه آنان را عذاب فرو گرفت. قطعاً در اين [ماجرا] عبرتى است، و[لى‌] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند. (158)
الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
159
و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است. (159)
صفحه: -