background
وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ
84
وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ
85
وَاغْفِرْ
و براى من در [ميان‌] آيندگان آوازه نيكو گذار، (84) و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان، (85)
لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ
86
وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ
87
يَوْمَ
و بر پدرم ببخشاى كه او از گمراهان بود، (86) و روزى كه [مردم‌] برانگيخته مى‌شوند رسوايم مكن: (87)
لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ
88
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
89
روزى كه هيچ مال و فرزندى سود نمى‌دهد، (88) مگر كسى كه دلى پاك به سوى خدا بياورد. (89)
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ
90
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ
91
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ
و [آن روز] بهشت براى پرهيزگاران نزديك مى‌گردد. (90) و جهنم براى گمراهان نمودار مى‌شود. (91)
تَعْبُدُونَ
92
مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ
93
فَكُبْكِبُوا
و به آنان گفته مى‌شود: «آنچه جز خدا مى‌پرستيديد كجايند؟ (92) آيا ياريتان مى‌كنند يا خود را يارى مى‌دهند؟ (93)
فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ
94
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ
95
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ
96
پس آنها و همه گمراهان در آن [آتش‌] افكنده مى‌شوند، (94) و [نيز] همه سپاهيان ابليس. (95) آنها در آنجا با يكديگر ستيزه مى‌كنند [و] مى‌گويند: (96)
تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ
97
إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
98
«سوگند به خدا كه ما در گمراهى آشكارى بوديم، (97) آنگاه كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌كرديم، (98)
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ
99
فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ
100
وَلَا صَدِيقٍ
و جز تباهكاران ما را گمراه نكردند، (99) در نتيجه شفاعتگرانى نداريم، (100)
حَمِيمٍ
101
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
102
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ
و نه دوستى نزديك. (101) و اى كاش كه بازگشتى براىِ ما بود و از مؤمنان مى‌شديم. (102)
لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ
103
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
104
حقاً در اين [سرگذشت درس‌] عبرتى است و[لى‌] بيشترشان مؤمن نبودند. (103) و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است. (104)
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ
105
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
106
قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند. (105) چون برادرشان نوح به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (106)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
107
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
108
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ
من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم؛ (107) از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد، (108)
مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ
109
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
110
و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (109) پس، از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد.» (110)
قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ
111
گفتند: «آيا به تو ايمان بياوريم و حال آنكه فرومايگان از تو پيروى كرده‌اند؟» (111)
صفحه: -