0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
رِجَالٌ
لَا
تُلْهِيهِمْ
تِجَارَةٌ
وَلَا
بَيْعٌ
عَنْ
ذِكْرِ
اللَّهِ
وَإِقَامِ
الصَّلَاةِ
وَإِيتَاءِ
الزَّكَاةِ
ۙ
يَخَافُونَ
يَوْمًا
تَتَقَلَّبُ
فِيهِ
الْقُلُوبُ
وَالْأَبْصَارُ
37
لِيَجْزِيَهُمُ
اللَّهُ
أَحْسَنَ
مَا
عَمِلُوا

مردانى كه نه تجارت و نه داد و ستدى، آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و دادن زكات، به خود مشغول نمىدارد، و از روزى كه دلها و ديدهها در آن زيرورو مىشود مىهراسند. (37)
وَيَزِيدَهُمْ
مِنْ
فَضْلِهِ
ۗ
وَاللَّهُ
يَرْزُقُ
مَنْ
يَشَاءُ
بِغَيْرِ
حِسَابٍ
38
وَالَّذِينَ

تا خدا بهتر از آنچه انجام مىدادند، به ايشان جزا دهد و از فضل خود بر آنان بيفزايد، و خدا[ست كه] هر كه را بخواهد بىحساب روزى مىدهد. (38)
كَفَرُوا
أَعْمَالُهُمْ
كَسَرَابٍ
بِقِيعَةٍ
يَحْسَبُهُ
الظَّمْآنُ
مَاءً
حَتَّىٰ
إِذَا
جَاءَهُ
لَمْ
يَجِدْهُ
شَيْئًا
وَوَجَدَ
اللَّهَ
عِنْدَهُ
فَوَفَّاهُ
حِسَابَهُ
ۗ
وَاللَّهُ
سَرِيعُ
الْحِسَابِ
39
أَوْ

و كسانى كه كفر ورزيدند، كارهايشان چون سرابى در زمينى هموار است كه تشنه، آن را آبى مىپندارد، تا چون بدان رسد آن را چيزى نيابد و خدا را نزد خويش يابد و حسابش را تمام به او دهد و خدا زودشمار است. (39)
كَظُلُمَاتٍ
فِي
بَحْرٍ
لُجِّيٍّ
يَغْشَاهُ
مَوْجٌ
مِنْ
فَوْقِهِ
مَوْجٌ
مِنْ
فَوْقِهِ
سَحَابٌ
ۚ
ظُلُمَاتٌ
بَعْضُهَا
فَوْقَ
بَعْضٍ
إِذَا
أَخْرَجَ
يَدَهُ
لَمْ
يَكَدْ
يَرَاهَا
ۗ
وَمَنْ
لَمْ
يَجْعَلِ
اللَّهُ
لَهُ
نُورًا
فَمَا
لَهُ
مِنْ
نُورٍ
40
أَلَمْ
تَرَ
أَنَّ
اللَّهَ

يا [كارهايشان] مانند تاريكيهايى است كه در دريايى ژرف است كه موجى آن را مىپوشاند [و] روى آن موجى [ديگر] است [و] بالاى آن ابرى است. تاريكيهايى است كه بعضى بر روى بعضى قرار گرفته است. هر گاه [غرقه] دستش را بيرون آورد، به زحمت آن را مىبيند، و خدا به هر كس نورى نداده باشد او را هيچ نورى نخواهد بود. (40)
يُسَبِّحُ
لَهُ
مَنْ
فِي
السَّمَاوَاتِ
وَالْأَرْضِ
وَالطَّيْرُ
صَافَّاتٍ
ۖ
كُلٌّ
قَدْ
عَلِمَ
صَلَاتَهُ
وَتَسْبِيحَهُ
ۗ
وَاللَّهُ
عَلِيمٌ
بِمَا
يَفْعَلُونَ
41
وَلِلَّهِ
مُلْكُ
السَّمَاوَاتِ
وَالْأَرْضِ

آيا ندانستهاى كه هر كه [و هر چه] در آسمانها و زمين است براى خدا تسبيح مىگويند، و پرندگان [نيز] در حالى كه در آسمان پر گشودهاند [تسبيح او مىگويند]؟ همه ستايش و نيايش خود را مىدانند، و خدا به آنچه مىكنند داناست. (41)
ۖ
وَإِلَى
اللَّهِ
الْمَصِيرُ
42
أَلَمْ
تَرَ
أَنَّ
اللَّهَ
يُزْجِي
سَحَابًا
ثُمَّ
يُؤَلِّفُ

و فرمانروايى آسمانها و زمين از آنِ خداست، و بازگشت [همه] به سوى خداست. (42)
بَيْنَهُ
ثُمَّ
يَجْعَلُهُ
رُكَامًا
فَتَرَى
الْوَدْقَ
يَخْرُجُ
مِنْ
خِلَالِهِ
وَيُنَزِّلُ
مِنَ
السَّمَاءِ
مِنْ
جِبَالٍ
فِيهَا
مِنْ
بَرَدٍ
فَيُصِيبُ
بِهِ
مَنْ
يَشَاءُ
وَيَصْرِفُهُ
عَنْ
مَنْ
يَشَاءُ
ۖ
يَكَادُ
سَنَا
بَرْقِهِ
يَذْهَبُ
بِالْأَبْصَارِ
43

آيا ندانستهاى كه خدا[ست كه] ابر را به آرامى مىراند، سپس ميان [اجزاء] آن پيوند مىدهد، آنگاه آن را متراكم مىسازد، پس دانههاى باران را مىبينى كه از خلال آن بيرون مىآيد، و [خداست كه] از آسمان از كوههايى [از ابر يخزده ]كه در آنجاست تگرگى فرو مىريزد؛ و هر كه را بخواهد بدان گزند مىرساند، و آن را از هر كه بخواهد باز مىدارد. نزديك است روشنىِ برقش چشمها را بِبَرَد. (43)
صفحه: -
موقعیت:
45.45 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: