0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
وَمِنَ
الشَّيَاطِينِ
مَنْ
يَغُوصُونَ
لَهُ
وَيَعْمَلُونَ
عَمَلًا
دُونَ
ذَٰلِكَ
ۖ
وَكُنَّا
لَهُمْ
حَافِظِينَ
82
وَأَيُّوبَ
إِذْ
نَادَىٰ
رَبَّهُ
أَنِّي
مَسَّنِيَ
الضُّرُّ
وَأَنْتَ
أَرْحَمُ

و برخى از شياطين بودند كه براى او غواصى و كارهايى غير از آن مىكردند، و ما مراقب [حال] آنها بوديم. (82)
الرَّاحِمِينَ
83
فَاسْتَجَبْنَا
لَهُ
فَكَشَفْنَا
مَا
بِهِ
مِنْ
ضُرٍّ
ۖ
وَآتَيْنَاهُ
أَهْلَهُ
وَمِثْلَهُمْ

و ايوب را [ياد كن] هنگامى كه پروردگارش را ندا داد كه: «به من آسيب رسيده است و تويى مهربانترين مهربانان.» (83)
مَعَهُمْ
رَحْمَةً
مِنْ
عِنْدِنَا
وَذِكْرَىٰ
لِلْعَابِدِينَ
84
وَإِسْمَاعِيلَ
وَإِدْرِيسَ
وَذَا
الْكِفْلِ

پس [دعاى] او را اجابت نموديم و آسيب وارده بر او را برطرف كرديم، و كسان او و نظيرشان را همراه با آنان [مجدداً] به وى عطا كرديم [تا] رحمتى از جانب ما و عبرتى براى عبادتكنندگان [باشد]. (84)
ۖ
كُلٌّ
مِنَ
الصَّابِرِينَ
85
وَأَدْخَلْنَاهُمْ
فِي
رَحْمَتِنَا
ۖ
إِنَّهُمْ
مِنَ
الصَّالِحِينَ
86
وَذَا


و اسماعيل و ادريس و ذوالكفل را [ياد كن] كه همه از شكيبايان بودند. (85) و آنان را در رحمت خود داخل نموديم، چرا كه ايشان از شايستگان بودند. (86)
النُّونِ
إِذْ
ذَهَبَ
مُغَاضِبًا
فَظَنَّ
أَنْ
لَنْ
نَقْدِرَ
عَلَيْهِ
فَنَادَىٰ
فِي
الظُّلُمَاتِ
أَنْ
لَا
إِلَٰهَ
إِلَّا
أَنْتَ
سُبْحَانَكَ
إِنِّي
كُنْتُ
مِنَ
الظَّالِمِينَ
87
فَاسْتَجَبْنَا
لَهُ

و «ذوالنون» را [ياد كن] آنگاه كه خشمگين رفت و پنداشت كه ما هرگز بر او قدرتى نداريم، تا در [دل] تاريكيها ندا درداد كه: «معبودى جز تو نيست، منزّهى تو، راستى كه من از ستمكاران بودم.» (87)
وَنَجَّيْنَاهُ
مِنَ
الْغَمِّ
ۚ
وَكَذَٰلِكَ
نُنْجِي
الْمُؤْمِنِينَ
88
وَزَكَرِيَّا
إِذْ
نَادَىٰ
رَبَّهُ

پس [دعاى] او را برآورده كرديم و او را از اندوه رهانيديم، و مؤمنان را [نيز] چنين نجات مىدهيم. (88)
رَبِّ
لَا
تَذَرْنِي
فَرْدًا
وَأَنْتَ
خَيْرُ
الْوَارِثِينَ
89
فَاسْتَجَبْنَا
لَهُ
وَوَهَبْنَا
لَهُ

و زكريّا را [ياد كن] هنگامى كه پروردگار خود را خواند: «پروردگارا، مرا تنها مگذار و تو بهترين ارث برندگانى.» (89)
يَحْيَىٰ
وَأَصْلَحْنَا
لَهُ
زَوْجَهُ
ۚ
إِنَّهُمْ
كَانُوا
يُسَارِعُونَ
فِي
الْخَيْرَاتِ
وَيَدْعُونَنَا
رَغَبًا
وَرَهَبًا
ۖ
وَكَانُوا
لَنَا
خَاشِعِينَ
90

پس [دعاى] او را اجابت نموديم، و يحيى را بدو بخشيديم و همسرش را براى او شايسته [و آماده حمل] كرديم، زيرا آنان در كارهاى نيك شتاب مىنمودند و ما را از روى رغبت و بيم مىخواندند و در برابر ما فروتن بودند. (90)
صفحه: -
موقعیت:
41.21 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: