0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
قَالَ
كَذَٰلِكَ
أَتَتْكَ
آيَاتُنَا
فَنَسِيتَهَا
ۖ
وَكَذَٰلِكَ
الْيَوْمَ
تُنْسَىٰ
126
وَكَذَٰلِكَ
نَجْزِي
مَنْ

مىفرمايد: «همان طور كه نشانههاى ما بر تو آمد و آن را به فراموشى سپردى، امروز همان گونه فراموش مىشوى.» (126)
أَسْرَفَ
وَلَمْ
يُؤْمِنْ
بِآيَاتِ
رَبِّهِ
ۚ
وَلَعَذَابُ
الْآخِرَةِ
أَشَدُّ
وَأَبْقَىٰ
127
أَفَلَمْ
يَهْدِ

و اين گونه هر كه را به افراط گراييده و به نشانههاى پروردگارش نگرويده است سزا مىدهيم، و قطعاً شكنجه آخرت سختتر و پايدارتر است. (127)
لَهُمْ
كَمْ
أَهْلَكْنَا
قَبْلَهُمْ
مِنَ
الْقُرُونِ
يَمْشُونَ
فِي
مَسَاكِنِهِمْ
ۗ
إِنَّ
فِي
ذَٰلِكَ
لَآيَاتٍ
لِأُولِي
النُّهَىٰ
128
وَلَوْلَا
كَلِمَةٌ
سَبَقَتْ
مِنْ
رَبِّكَ
لَكَانَ
لِزَامًا
وَأَجَلٌ
مُسَمًّى
129


آيا براى هدايتشان كافى نبود كه [ببينند] چه نسلها را پيش از آنان نابود كرديم كه [اينك آنها] در سراهاى ايشان راه مىروند؟ به راستى براى خردمندان در اين [امر] نشانههايى [عبرتانگيز] است. (128) و اگر سخنى از پروردگارت پيشى نگرفته و موعدى معين مقرر نشده بود، قطعاً [عذاب آنها] لازم مىآمد. (129)
فَاصْبِرْ
عَلَىٰ
مَا
يَقُولُونَ
وَسَبِّحْ
بِحَمْدِ
رَبِّكَ
قَبْلَ
طُلُوعِ
الشَّمْسِ
وَقَبْلَ
غُرُوبِهَا
ۖ
وَمِنْ
آنَاءِ
اللَّيْلِ
فَسَبِّحْ
وَأَطْرَافَ
النَّهَارِ
لَعَلَّكَ
تَرْضَىٰ
130
وَلَا
تَمُدَّنَّ
عَيْنَيْكَ
إِلَىٰ

پس بر آنچه مىگويند شكيبا باش، و پيش از بر آمدن آفتاب و قبل از فرو شدن آن، با ستايش پروردگارت [او را] تسبيح گوى، و برخى از ساعات شب و حوالى روز را به نيايش پرداز، باشد كه خشنود گردى. (130)
مَا
مَتَّعْنَا
بِهِ
أَزْوَاجًا
مِنْهُمْ
زَهْرَةَ
الْحَيَاةِ
الدُّنْيَا
لِنَفْتِنَهُمْ
فِيهِ
ۚ
وَرِزْقُ
رَبِّكَ
خَيْرٌ
وَأَبْقَىٰ
131
وَأْمُرْ
أَهْلَكَ
بِالصَّلَاةِ
وَاصْطَبِرْ
عَلَيْهَا
ۖ
لَا
نَسْأَلُكَ
رِزْقًا
ۖ
نَحْنُ
نَرْزُقُكَ

و زنهار به سوى آنچه اصنافى از ايشان را از آن برخوردار كرديم [و فقط] زيور زندگى دنياست تا ايشان را در آن بيازماييم، ديدگان خود مدوز، و [بدان كه] روزىِ پروردگار تو بهتر و پايدارتر است. (131)
ۗ
وَالْعَاقِبَةُ
لِلتَّقْوَىٰ
132
وَقَالُوا
لَوْلَا
يَأْتِينَا
بِآيَةٍ
مِنْ
رَبِّهِ
ۚ
أَوَلَمْ
تَأْتِهِمْ

و كسان خود را به نماز فرمان ده و خود بر آن شكيبا باش. ما از تو جوياى روزى نيستيم، ما به تو روزى مىدهيم، و فرجام [نيك] براى پرهيزگارى است. (132)
بَيِّنَةُ
مَا
فِي
الصُّحُفِ
الْأُولَىٰ
133
وَلَوْ
أَنَّا
أَهْلَكْنَاهُمْ
بِعَذَابٍ
مِنْ
قَبْلِهِ
لَقَالُوا

و گفتند: «چرا از جانب پروردگارش معجزهاى براى ما نمىآورد؟» آيا دليل روشن آنچه در صحيفههاى پيشين است براى آنان نيامده است؟ (133)
رَبَّنَا
لَوْلَا
أَرْسَلْتَ
إِلَيْنَا
رَسُولًا
فَنَتَّبِعَ
آيَاتِكَ
مِنْ
قَبْلِ
أَنْ
نَذِلَّ
وَنَخْزَىٰ
134

و اگر ما آنان را قبل از [آمدن قرآن] به عذابى هلاك مىكرديم، قطعاً مىگفتند: «پروردگارا، چرا پيامبرى به سوى ما نفرستادى تا پيش از آنكه خوار و رسوا شويم از آيات تو پيروى كنيم؟» (134)
قُلْ
كُلٌّ
مُتَرَبِّصٌ
فَتَرَبَّصُوا
ۖ
فَسَتَعْلَمُونَ
مَنْ
أَصْحَابُ
الصِّرَاطِ
السَّوِيِّ
وَمَنِ
اهْتَدَىٰ
135

بگو: «همه در انتظارند. پس در انتظار باشيد. زودا كه بدانيد ياران راه راست كيانند و چه كسى راهيافته است.» (135)
صفحه: -
موقعیت:
39.67 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: