0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
إِنَّا
مَكَّنَّا
لَهُ
فِي
الْأَرْضِ
وَآتَيْنَاهُ
مِنْ
كُلِّ
شَيْءٍ
سَبَبًا
84
فَأَتْبَعَ
سَبَبًا
85


ما در زمين به او امكاناتى داديم و از هر چيزى وسيلهاى بدو بخشيديم. (84) تا راهى را دنبال كرد. (85)
حَتَّىٰ
إِذَا
بَلَغَ
مَغْرِبَ
الشَّمْسِ
وَجَدَهَا
تَغْرُبُ
فِي
عَيْنٍ
حَمِئَةٍ
وَوَجَدَ
عِنْدَهَا
قَوْمًا
ۗ
قُلْنَا
يَا
ذَا
الْقَرْنَيْنِ
إِمَّا
أَنْ
تُعَذِّبَ
وَإِمَّا
أَنْ
تَتَّخِذَ
فِيهِمْ
حُسْنًا
86

تا آنگاه كه به غروبگاه خورشيد رسيد، به نظرش آمد كه [خورشيد] در چشمهاى گِلآلود و سياه غروب مىكند، و نزديك آن طايفهاى را يافت. فرموديم: «اى ذوالقرنين، [اختيار با توست] يا عذاب مىكنى يا در ميانشان [روش] نيكويى پيش مىگيرى.» (86)
قَالَ
أَمَّا
مَنْ
ظَلَمَ
فَسَوْفَ
نُعَذِّبُهُ
ثُمَّ
يُرَدُّ
إِلَىٰ
رَبِّهِ
فَيُعَذِّبُهُ
عَذَابًا
نُكْرًا
87
وَأَمَّا
مَنْ
آمَنَ
وَعَمِلَ
صَالِحًا
فَلَهُ
جَزَاءً
الْحُسْنَىٰ
ۖ
وَسَنَقُولُ

گفت: «اما هر كه ستم ورزد عذابش خواهيم كرد، سپس به سوى پروردگارش بازگردانيده مىشود، آنگاه او را عذابى سخت خواهد كرد.» (87)
لَهُ
مِنْ
أَمْرِنَا
يُسْرًا
88
ثُمَّ
أَتْبَعَ
سَبَبًا
89
حَتَّىٰ
إِذَا
بَلَغَ


و اما هر كه ايمان آورد و كار شايسته كند، پاداشى [هر چه] نيكوتر خواهد داشت، و به فرمان خود، او را به كارى آسان واخواهيم داشت. (88) سپس راهى [ديگر] را دنبال كرد. (89)
مَطْلِعَ
الشَّمْسِ
وَجَدَهَا
تَطْلُعُ
عَلَىٰ
قَوْمٍ
لَمْ
نَجْعَلْ
لَهُمْ
مِنْ
دُونِهَا
سِتْرًا
90

تا آنگاه كه به جايگاه برآمدن خورشيد رسيد. [خورشيد] را [چنين] يافت كه بر قومى طلوع مىكرد كه براى ايشان در برابر آن پوششى قرار نداده بوديم. (90)
كَذَٰلِكَ
وَقَدْ
أَحَطْنَا
بِمَا
لَدَيْهِ
خُبْرًا
91
ثُمَّ
أَتْبَعَ
سَبَبًا
92
حَتَّىٰ


اين چنين [مىرفت]، و قطعاً به خبرى كه پيش او بود احاطه داشتيم. (91) باز راهى را دنبال نمود. (92)
إِذَا
بَلَغَ
بَيْنَ
السَّدَّيْنِ
وَجَدَ
مِنْ
دُونِهِمَا
قَوْمًا
لَا
يَكَادُونَ
يَفْقَهُونَ
قَوْلًا
93

تا وقتى به ميان دو سد رسيد، در برابر آن دو [سد]، طايفهاى را يافت كه نمىتوانستند هيچ زبانى را بفهمند. (93)
قَالُوا
يَا
ذَا
الْقَرْنَيْنِ
إِنَّ
يَأْجُوجَ
وَمَأْجُوجَ
مُفْسِدُونَ
فِي
الْأَرْضِ
فَهَلْ
نَجْعَلُ
لَكَ
خَرْجًا
عَلَىٰ
أَنْ
تَجْعَلَ
بَيْنَنَا
وَبَيْنَهُمْ
سَدًّا
94
قَالَ
مَا
مَكَّنِّي
فِيهِ
رَبِّي
خَيْرٌ

گفتند: «اى ذوالقرنين، يأجوج و مأجوج سخت در زمين فساد مىكنند، آيا [ممكن است] مالى در اختيار تو قرار دهيم تا ميان ما و آنان سدى قرار دهى؟» (94)
فَأَعِينُونِي
بِقُوَّةٍ
أَجْعَلْ
بَيْنَكُمْ
وَبَيْنَهُمْ
رَدْمًا
95
آتُونِي
زُبَرَ
الْحَدِيدِ
ۖ
حَتَّىٰ

گفت: «آنچه پروردگارم به من در آن تمكّن داده، [از كمك مالى شما] بهتر است. مرا با نيرويى [انسانى] يارى كنيد [تا] ميان شما و آنها سدى استوار قرار دهم.» (95)
إِذَا
سَاوَىٰ
بَيْنَ
الصَّدَفَيْنِ
قَالَ
انْفُخُوا
ۖ
حَتَّىٰ
إِذَا
جَعَلَهُ
نَارًا
قَالَ
آتُونِي
أُفْرِغْ
عَلَيْهِ
قِطْرًا
96
فَمَا
اسْطَاعُوا
أَنْ
يَظْهَرُوهُ
وَمَا
اسْتَطَاعُوا
لَهُ

براى من قطعات آهن بياوريد، تا آنگاه كه ميان دو كوه برابر شد، گفت: «بدميد» تا وقتى كه آن [قطعات] را آتش گردانيد، گفت: «مس گداخته برايم بياوريد تا روى آن بريزم.» (96)
نَقْبًا
97

[در نتيجه، اقوام وحشى] نتوانستند از آن [مانع] بالا روند و نتوانستند آن را سوراخ كنند. (97)
صفحه: -
موقعیت:
35.7 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: