0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
وَلَقَدْ
صَرَّفْنَا
فِي
هَٰذَا
الْقُرْآنِ
لِلنَّاسِ
مِنْ
كُلِّ
مَثَلٍ
ۚ
وَكَانَ
الْإِنْسَانُ
أَكْثَرَ
شَيْءٍ
جَدَلًا
54
وَمَا
مَنَعَ
النَّاسَ
أَنْ
يُؤْمِنُوا
إِذْ
جَاءَهُمُ
الْهُدَىٰ
وَيَسْتَغْفِرُوا

و به راستى در اين قرآن، براى مردم از هر گونه مَثَلى آورديم، و[لى] انسان بيش از هر چيز سرِ جدال دارد. (54)
رَبَّهُمْ
إِلَّا
أَنْ
تَأْتِيَهُمْ
سُنَّةُ
الْأَوَّلِينَ
أَوْ
يَأْتِيَهُمُ
الْعَذَابُ
قُبُلًا
55

و چيزى مانع مردم نشد از اينكه وقتى هدايت به سويشان آمد ايمان بياورند، و از پروردگارشان آمرزش بخواهند، جز اينكه [مستحق شوند] تا سنت [خدا در مورد عذاب] پيشينيان، در باره آنان [نيز] به كار رود، يا عذاب رويارويشان بيايد. (55)
وَمَا
نُرْسِلُ
الْمُرْسَلِينَ
إِلَّا
مُبَشِّرِينَ
وَمُنْذِرِينَ
ۚ
وَيُجَادِلُ
الَّذِينَ
كَفَرُوا
بِالْبَاطِلِ
لِيُدْحِضُوا
بِهِ
الْحَقَّ
ۖ
وَاتَّخَذُوا
آيَاتِي
وَمَا
أُنْذِرُوا
هُزُوًا
56
وَمَنْ
أَظْلَمُ
مِمَّنْ

و پيامبران [خود] را جز بشارتدهنده و بيمرسان گسيل نمىداريم، و كسانى كه كافر شدهاند، به باطل مجادله مىكنند تا به وسيله آن، حق را پايمال گردانند، و نشانههاى من و آنچه را [بدان] بيم داده شدهاند به ريشخند گرفتند. (56)
ذُكِّرَ
بِآيَاتِ
رَبِّهِ
فَأَعْرَضَ
عَنْهَا
وَنَسِيَ
مَا
قَدَّمَتْ
يَدَاهُ
ۚ
إِنَّا
جَعَلْنَا
عَلَىٰ
قُلُوبِهِمْ
أَكِنَّةً
أَنْ
يَفْقَهُوهُ
وَفِي
آذَانِهِمْ
وَقْرًا
ۖ
وَإِنْ
تَدْعُهُمْ
إِلَى
الْهُدَىٰ
فَلَنْ
يَهْتَدُوا
إِذًا
أَبَدًا
57
وَرَبُّكَ
الْغَفُورُ
ذُو
الرَّحْمَةِ
ۖ
لَوْ
يُؤَاخِذُهُمْ
بِمَا
كَسَبُوا
لَعَجَّلَ

و كيست ستمكارتر از آن كس كه به آيات پروردگارش پند داده شده، و از آن روى برتافته، و دستاورد پيشينه خود را فراموش كرده است؟ ما بر دلهاى آنان پوششهايى قرار داديم تا آن را درنيابند و در گوشهايشان سنگينى [نهاديم]. و اگر آنها را به سوى هدايت فراخوانى باز هرگز به راه نخواهند آمد. (57)
لَهُمُ
الْعَذَابَ
ۚ
بَلْ
لَهُمْ
مَوْعِدٌ
لَنْ
يَجِدُوا
مِنْ
دُونِهِ
مَوْئِلًا
58
وَتِلْكَ

و پروردگار تو آمرزنده [و] صاحب رحمت است. اگر به [جرم] آنچه مرتكب شدهاند، آنها را مؤاخذه مىكرد، قطعاً در عذاب آنان تعجيل مىنمود [ولى چنين نمى كند] بلكه براى آنها سر رسيدى است كه هرگز از برابر آن راه گريزى نمىيابند. (58)
الْقُرَىٰ
أَهْلَكْنَاهُمْ
لَمَّا
ظَلَمُوا
وَجَعَلْنَا
لِمَهْلِكِهِمْ
مَوْعِدًا
59
وَإِذْ
قَالَ

و [مردم] آن شهرها چون بيدادگرى كردند، هلاكشان كرديم، و براى هلاكتشان موعدى مقرر داشتيم. (59)
مُوسَىٰ
لِفَتَاهُ
لَا
أَبْرَحُ
حَتَّىٰ
أَبْلُغَ
مَجْمَعَ
الْبَحْرَيْنِ
أَوْ
أَمْضِيَ
حُقُبًا
60

و [ياد كن] هنگامى را كه موسى به جوانِ [همراه] خود گفت: «دست بردار نيستم تا به محل برخورد دو دريا برسم، هر چند سالها[ى سال] سير كنم.» (60)
فَلَمَّا
بَلَغَا
مَجْمَعَ
بَيْنِهِمَا
نَسِيَا
حُوتَهُمَا
فَاتَّخَذَ
سَبِيلَهُ
فِي
الْبَحْرِ
سَرَبًا
61

پس چون به محل برخورد دو [دريا] رسيدند، ماهىِ خودشان را فراموش كردند، و ماهى در دريا راه خود را در پيش گرفت [و رفت]. (61)
صفحه: -
موقعیت:
35.26 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: