background
قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ
32
قَالَ لَمْ أَكُنْ لِأَسْجُدَ
فرمود: «اى ابليس، تو را چه شده است كه با سجده‌كنندگان نيستى؟» (32)
لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ
33
قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ
گفت: «من آن نيستم كه براى بشرى كه او را از گِلى خشك، از گِلى سياه و بدبو، آفريده‌اى، سجده كنم.» (33)
رَجِيمٌ
34
وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَىٰ يَوْمِ الدِّينِ
35
قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي
فرمود: «از اين [مقام‌] بيرون شو كه تو رانده‌شده‌اى. (34) و تا روز جزا بر تو لعنت باشد. (35)
إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ
36
قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ
37
إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ
گفت: «پروردگارا، پس مرا تا روزى كه برانگيخته خواهند شد مهلت ده.» (36) فرمود: «تو از مهلت‌يافتگانى، (37)
الْمَعْلُومِ
38
قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ
تا روز [و] وقت معلوم. (38)
أَجْمَعِينَ
39
إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ
40
قَالَ هَٰذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ
41
گفت: «پروردگارا، به سبب آنكه مرا گمراه ساختى، من [هم گناهانشان را] در زمين برايشان مى‌آرايم و همه را گمراه خواهم ساخت، (39) مگر بندگان خالص تو از ميان آنان را.» (40) فرمود: «اين راهى است راست [كه‌] به سوى من [منتهى مى‌شود]. (41)
إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ
42
در حقيقت، تو را بر بندگان من تسلّطى نيست، مگر كسانى از گمراهان كه تو را پيروى كنند، (42)
وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ
43
لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِكُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ
و قطعاً وعده‌گاه همه آنان دوزخ است، (43)
جُزْءٌ مَقْسُومٌ
44
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
45
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ
46
[دوزخى‌] كه براى آن هفت در است، و از هر درى بخشى معين از آنان [وارد مى‌شوند]. (44) بى‌گمان، پرهيزگاران در باغها و چشمه‌سارانند. (45) [به آنان گويند:] «با سلامت و ايمنى در آنجا داخل شويد.» (46)
وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَىٰ سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ
47
لَا يَمَسُّهُمْ فِيهَا نَصَبٌ
و آنچه كينه [و شائبه‌هاى نفسانى‌] در سينه‌هاى آنان است بركنيم؛ برادرانه بر تختهايى روبروى يكديگر نشسته‌اند. (47)
وَمَا هُمْ مِنْهَا بِمُخْرَجِينَ
48
نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
49
نه رنجى در آنجا به آنان مى‌رسد و نه از آنجا بيرون رانده مى‌شوند. (48) به بندگان من خبر ده كه منم آمرزنده مهربان. (49)
وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِيمُ
50
وَنَبِّئْهُمْ عَنْ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ
51
و اينكه عذاب من، عذابى است دردناك. (50) و از مهمانان ابراهيم به آنان خبر ده، (51)
صفحه: -