0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
وَيَصْنَعُ
الْفُلْكَ
وَكُلَّمَا
مَرَّ
عَلَيْهِ
مَلَأٌ
مِنْ
قَوْمِهِ
سَخِرُوا
مِنْهُ
ۚ
قَالَ
إِنْ
تَسْخَرُوا
مِنَّا
فَإِنَّا
نَسْخَرُ
مِنْكُمْ
كَمَا
تَسْخَرُونَ
38
فَسَوْفَ
تَعْلَمُونَ
مَنْ
يَأْتِيهِ

و [نوح] كشتى را مىساخت، و هر بار كه اشرافى از قومش بر او مىگذشتند، او را مسخره مىكردند. مىگفت: «اگر ما را مسخره مىكنيد، ما [نيز] شما را همان گونه كه مسخره مىكنيد، مسخره خواهيم كرد.» (38)
عَذَابٌ
يُخْزِيهِ
وَيَحِلُّ
عَلَيْهِ
عَذَابٌ
مُقِيمٌ
39
حَتَّىٰ
إِذَا
جَاءَ
أَمْرُنَا
وَفَارَ

به زودى خواهيد دانست چه كسى را عذابى خواركننده درمىرسد و بر او عذابى پايدار فرود مىآيد؟ (39)
التَّنُّورُ
قُلْنَا
احْمِلْ
فِيهَا
مِنْ
كُلٍّ
زَوْجَيْنِ
اثْنَيْنِ
وَأَهْلَكَ
إِلَّا
مَنْ
سَبَقَ
عَلَيْهِ
الْقَوْلُ
وَمَنْ
آمَنَ
ۚ
وَمَا
آمَنَ
مَعَهُ
إِلَّا
قَلِيلٌ
40
وَقَالَ
ارْكَبُوا

تا آنگاه كه فرمان ما دررسيد و تنور فوران كرد، فرموديم: «در آن [كشتى] از هر حيوانى يك جفت، با كسانت -مگر كسى كه قبلا در باره او سخن رفته است- و كسانى كه ايمان آوردهاند، حمل كن.» و با او جز [عدّه] اندكى ايمان نياورده بودند! (40)
فِيهَا
بِسْمِ
اللَّهِ
مَجْرَاهَا
وَمُرْسَاهَا
ۚ
إِنَّ
رَبِّي
لَغَفُورٌ
رَحِيمٌ
41
وَهِيَ
تَجْرِي

و [نوح] گفت: «در آن سوار شويد. به نام خداست روانشدنش و لنگرانداختنش، بى گمان پروردگار من آمرزنده مهربان است.» (41)
بِهِمْ
فِي
مَوْجٍ
كَالْجِبَالِ
وَنَادَىٰ
نُوحٌ
ابْنَهُ
وَكَانَ
فِي
مَعْزِلٍ
يَا
بُنَيَّ
ارْكَبْ
مَعَنَا
وَلَا
تَكُنْ
مَعَ
الْكَافِرِينَ
42
قَالَ
سَآوِي
إِلَىٰ
جَبَلٍ
يَعْصِمُنِي
مِنَ
الْمَاءِ
ۚ
قَالَ

و آن [كِشتى] ايشان را در ميان موجى كوهآسا مىبُرد، و نوح پسرش را كه در كنارى بود بانگ درداد: «اى پسرك من، با ما سوار شو و با كافران مباش.» (42)
لَا
عَاصِمَ
الْيَوْمَ
مِنْ
أَمْرِ
اللَّهِ
إِلَّا
مَنْ
رَحِمَ
ۚ
وَحَالَ
بَيْنَهُمَا
الْمَوْجُ
فَكَانَ
مِنَ
الْمُغْرَقِينَ
43
وَقِيلَ
يَا
أَرْضُ
ابْلَعِي
مَاءَكِ
وَيَا
سَمَاءُ
أَقْلِعِي
وَغِيضَ
الْمَاءُ

گفت: «به زودى به كوهى پناه مىجويم كه مرا از آب در امان نگاه مىدارد.» گفت: «امروز در برابر فرمان خدا هيچ نگاهدارندهاى نيست، مگر كسى كه [خدا بر او] رحم كند.» و موج ميان آن دو حايل شد و [پسر] از غرقشدگان گرديد. (43)
وَقُضِيَ
الْأَمْرُ
وَاسْتَوَتْ
عَلَى
الْجُودِيِّ
ۖ
وَقِيلَ
بُعْدًا
لِلْقَوْمِ
الظَّالِمِينَ
44
وَنَادَىٰ
نُوحٌ

و گفته شد: «اى زمين، آب خود را فرو بر، و اى آسمان، [از باران] خوددارى كن. و آب فرو كاست و فرمان گزارده شده و [كشتى] بر جودى قرار گرفت.» و گفته شد: «مرگ بر قوم ستمكار.» (44)
رَبَّهُ
فَقَالَ
رَبِّ
إِنَّ
ابْنِي
مِنْ
أَهْلِي
وَإِنَّ
وَعْدَكَ
الْحَقُّ
وَأَنْتَ
أَحْكَمُ
الْحَاكِمِينَ
45

و نوح پروردگار خود را آواز داد و گفت: «پروردگارا، پسرم از كسان من است، و قطعاً وعده تو راست است و تو بهترين داورانى.» (45)
صفحه: -
موقعیت:
24.31 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: