0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
وَإِذْ
يَرْفَعُ
إِبْرَاهِيمُ
الْقَوَاعِدَ
مِنَ
الْبَيْتِ
وَإِسْمَاعِيلُ
رَبَّنَا
تَقَبَّلْ
مِنَّا
ۖ
إِنَّكَ
أَنْتَ
السَّمِيعُ
الْعَلِيمُ
127
رَبَّنَا
وَاجْعَلْنَا
مُسْلِمَيْنِ
لَكَ
وَمِنْ
ذُرِّيَّتِنَا
أُمَّةً

و هنگامى كه ابراهيم و اسماعيل پايههاى خانه [كعبه] را بالا مىبردند، [مىگفتند:] «اى پروردگار ما، از ما بپذير كه در حقيقت، تو شنواى دانايى. (127)
مُسْلِمَةً
لَكَ
وَأَرِنَا
مَنَاسِكَنَا
وَتُبْ
عَلَيْنَا
ۖ
إِنَّكَ
أَنْتَ
التَّوَّابُ
الرَّحِيمُ
128
رَبَّنَا

پروردگارا، ما را تسليم [فرمان] خود قرار ده؛ و از نسل ما، امتى فرمانبردار خود [پديد آر]؛ و آداب دينى ما را به ما نشان ده؛ و بر ما ببخشاى، كه تويى توبهپذير مهربان. (128)
وَابْعَثْ
فِيهِمْ
رَسُولًا
مِنْهُمْ
يَتْلُو
عَلَيْهِمْ
آيَاتِكَ
وَيُعَلِّمُهُمُ
الْكِتَابَ
وَالْحِكْمَةَ
وَيُزَكِّيهِمْ
ۚ
إِنَّكَ
أَنْتَ
الْعَزِيزُ
الْحَكِيمُ
129
وَمَنْ
يَرْغَبُ
عَنْ
مِلَّةِ
إِبْرَاهِيمَ

پروردگارا، در ميان آنان، فرستادهاى از خودشان برانگيز، تا آيات تو را بر آنان بخواند، و كتاب و حكمت به آنان بياموزد و پاكيزهشان كند، زيرا كه تو خود، شكستناپذير حكيمى.» (129)
إِلَّا
مَنْ
سَفِهَ
نَفْسَهُ
ۚ
وَلَقَدِ
اصْطَفَيْنَاهُ
فِي
الدُّنْيَا
ۖ
وَإِنَّهُ
فِي
الْآخِرَةِ
لَمِنَ
الصَّالِحِينَ
130

و چه كسى -جز آنكه به سبكمغزى گرايد- از آيين ابراهيم روى برمىتابد؟ و ما او را در اين دنيا برگزيديم؛ و البته در آخرت [نيز] از شايستگان خواهد بود. (130)
إِذْ
قَالَ
لَهُ
رَبُّهُ
أَسْلِمْ
ۖ
قَالَ
أَسْلَمْتُ
لِرَبِّ
الْعَالَمِينَ
131
وَوَصَّىٰ
بِهَا

هنگامى كه پروردگارش به او فرمود: «تسليم شو»، گفت: «به پروردگار جهانيان تسليم شدم.» (131)
إِبْرَاهِيمُ
بَنِيهِ
وَيَعْقُوبُ
يَا
بَنِيَّ
إِنَّ
اللَّهَ
اصْطَفَىٰ
لَكُمُ
الدِّينَ
فَلَا
تَمُوتُنَّ
إِلَّا
وَأَنْتُمْ
مُسْلِمُونَ
132
أَمْ
كُنْتُمْ
شُهَدَاءَ
إِذْ
حَضَرَ
يَعْقُوبَ
الْمَوْتُ
إِذْ
قَالَ

و ابراهيم و يعقوب، پسران خود را به همان [آيين] سفارش كردند؛ [و هر دو در وصيتشان چنين گفتند:] «اى پسران من، خداوند براى شما اين دين را برگزيد؛ پس، البته نبايد جز مسلمان بميريد.» (132)
لِبَنِيهِ
مَا
تَعْبُدُونَ
مِنْ
بَعْدِي
قَالُوا
نَعْبُدُ
إِلَٰهَكَ
وَإِلَٰهَ
آبَائِكَ
إِبْرَاهِيمَ
وَإِسْمَاعِيلَ
وَإِسْحَاقَ
إِلَٰهًا
وَاحِدًا
وَنَحْنُ
لَهُ
مُسْلِمُونَ
133
تِلْكَ
أُمَّةٌ
قَدْ
خَلَتْ
ۖ
لَهَا

آيا وقتى كه يعقوب را مرگ فرا رسيد، حاضر بوديد؟ هنگامى كه به پسران خود گفت: «پس از من، چه را خواهيد پرستيد؟» گفتند: «معبود تو، و معبود پدرانت، ابراهيم و اسماعيل و اسحاق -معبودى يگانه- را مىپرستيم؛ و در برابر او تسليم هستيم.» (133)
مَا
كَسَبَتْ
وَلَكُمْ
مَا
كَسَبْتُمْ
ۖ
وَلَا
تُسْأَلُونَ
عَمَّا
كَانُوا
يَعْمَلُونَ
134

آن جماعت را روزگار به سر آمد؛ دستاورد آنان براى آنان و دستاورد شما براى شماست؛ و از آنچه آنان مىكردهاند، شما بازخواست نخواهيد شد. (134)
صفحه: -
موقعیت:
2.18 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: