0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
وَاذْكُرُوا
إِذْ
أَنْتُمْ
قَلِيلٌ
مُسْتَضْعَفُونَ
فِي
الْأَرْضِ
تَخَافُونَ
أَنْ
يَتَخَطَّفَكُمُ
النَّاسُ
فَآوَاكُمْ
وَأَيَّدَكُمْ
بِنَصْرِهِ
وَرَزَقَكُمْ
مِنَ
الطَّيِّبَاتِ
لَعَلَّكُمْ
تَشْكُرُونَ
26
يَا
أَيُّهَا

و به ياد آوريد هنگامى را كه شما در زمين، گروهى اندك و مستضعف بوديد. مى ترسيديد مردم شما را بربايند، پس [خدا] به شما پناه داد و شما را به يارى خود نيرومند گردانيد و از چيزهاى پاك به شما روزى داد، باشد كه سپاسگزارى كنيد. (26)
الَّذِينَ
آمَنُوا
لَا
تَخُونُوا
اللَّهَ
وَالرَّسُولَ
وَتَخُونُوا
أَمَانَاتِكُمْ
وَأَنْتُمْ
تَعْلَمُونَ
27
وَاعْلَمُوا

اى كسانى كه ايمان آوردهايد، به خدا و پيامبر او خيانت مكنيد و [نيز] در امانتهاى خود خيانت نورزيد و خود مىدانيد [كه نبايد خيانت كرد]. (27)
أَنَّمَا
أَمْوَالُكُمْ
وَأَوْلَادُكُمْ
فِتْنَةٌ
وَأَنَّ
اللَّهَ
عِنْدَهُ
أَجْرٌ
عَظِيمٌ
28

و بدانيد كه اموال و فرزندان شما [وسيله] آزمايش [شما] هستند، و خداست كه نزد او پاداشى بزرگ است. (28)
يَا
أَيُّهَا
الَّذِينَ
آمَنُوا
إِنْ
تَتَّقُوا
اللَّهَ
يَجْعَلْ
لَكُمْ
فُرْقَانًا
وَيُكَفِّرْ
عَنْكُمْ
سَيِّئَاتِكُمْ
وَيَغْفِرْ
لَكُمْ
ۗ
وَاللَّهُ
ذُو
الْفَضْلِ
الْعَظِيمِ
29
وَإِذْ
يَمْكُرُ
بِكَ
الَّذِينَ
كَفَرُوا
لِيُثْبِتُوكَ

اى كسانى كه ايمان آوردهايد، اگر از خدا پروا داريد، براى شما [نيروى] تشخيص [حق از باطل] قرار مىدهد؛ و گناهانتان را از شما مىزدايد؛ و شما را مىآمرزد؛ و خدا داراى بخشش بزرگ است. (29)
أَوْ
يَقْتُلُوكَ
أَوْ
يُخْرِجُوكَ
ۚ
وَيَمْكُرُونَ
وَيَمْكُرُ
اللَّهُ
ۖ
وَاللَّهُ
خَيْرُ
الْمَاكِرِينَ
30

و [ياد كن] هنگامى را كه كافران در باره تو نيرنگ مىكردند تا تو را به بند كشند يا بكشند يا [از مكه] اخراج كنند، و نيرنگ مىزدند، و خدا تدبير مىكرد، و خدا بهترين تدبيركنندگان است. (30)
وَإِذَا
تُتْلَىٰ
عَلَيْهِمْ
آيَاتُنَا
قَالُوا
قَدْ
سَمِعْنَا
لَوْ
نَشَاءُ
لَقُلْنَا
مِثْلَ
هَٰذَا
ۙ
إِنْ
هَٰذَا
إِلَّا
أَسَاطِيرُ
الْأَوَّلِينَ
31
وَإِذْ
قَالُوا
اللَّهُمَّ
إِنْ
كَانَ
هَٰذَا

و چون آيات ما بر آنان خوانده شود، مىگويند: «به خوبى شنيديم، اگر مىخواستيم، قطعاً ما نيز همانند اين را مىگفتيم، اين جز افسانههاى پيشينيان نيست.» (31)
هُوَ
الْحَقَّ
مِنْ
عِنْدِكَ
فَأَمْطِرْ
عَلَيْنَا
حِجَارَةً
مِنَ
السَّمَاءِ
أَوِ
ائْتِنَا
بِعَذَابٍ
أَلِيمٍ
32
وَمَا
كَانَ
اللَّهُ
لِيُعَذِّبَهُمْ
وَأَنْتَ
فِيهِمْ
ۚ
وَمَا
كَانَ
اللَّهُ

و [ياد كن] هنگامى را كه گفتند: «خدايا، اگر اين [كتاب] همان حق از جانب توست، پس بر ما از آسمان سنگهايى بباران يا عذابى دردناك بر سر ما بياور.» (32)
مُعَذِّبَهُمْ
وَهُمْ
يَسْتَغْفِرُونَ
33

و[لى] تا تو در ميان آنان هستى، خدا بر آن نيست كه ايشان را عذاب كند، و تا آنان طلب آمرزش مىكنند، خدا عذابكننده ايشان نخواهد بود. (33)
صفحه: -
موقعیت:
19.02 %
قرائت:
0 %
تکرار:
0 مرتبه
نمایش ترجمه: