0.5x
1x
1.5x
2x
2.5x
پخش ترجمه:
فقط پخش ترجمه:
قُلْ
لَا
أَمْلِكُ
لِنَفْسِي
نَفْعًا
وَلَا
ضَرًّا
إِلَّا
مَا
شَاءَ
اللَّهُ
ۚ
وَلَوْ
كُنْتُ
أَعْلَمُ
الْغَيْبَ
لَاسْتَكْثَرْتُ
مِنَ
الْخَيْرِ
وَمَا
مَسَّنِيَ
السُّوءُ
ۚ
إِنْ
أَنَا
إِلَّا
نَذِيرٌ
وَبَشِيرٌ
لِقَوْمٍ
يُؤْمِنُونَ
188
هُوَ
الَّذِي
خَلَقَكُمْ
مِنْ
نَفْسٍ
وَاحِدَةٍ
وَجَعَلَ
مِنْهَا
188
بگو: «جز آنچه خدا بخواهد، براى خودم اختيار سود و زيانى ندارم، و اگر غيب مىدانستم قطعاً خير بيشترى مىاندوختم و هرگز به من آسيبى نمىرسيد. من جز بيمدهنده و بشارتگر براى گروهى كه ايمان مىآورند، نيستم.» (188)
زَوْجَهَا
لِيَسْكُنَ
إِلَيْهَا
ۖ
فَلَمَّا
تَغَشَّاهَا
حَمَلَتْ
حَمْلًا
خَفِيفًا
فَمَرَّتْ
بِهِ
ۖ
فَلَمَّا
أَثْقَلَتْ
دَعَوَا
اللَّهَ
رَبَّهُمَا
لَئِنْ
آتَيْتَنَا
صَالِحًا
لَنَكُونَنَّ
مِنَ
الشَّاكِرِينَ
189
فَلَمَّا
آتَاهُمَا
189
اوست آن كس كه شما را از نَفْس واحدى آفريد، و جفت وى را از آن پديد آورد تا بدان آرام گيرد. پس چون [آدم] با او [حوّا] درآميخت باردار شد، بارى سبك. و [چندى] با آن [بار سبك] گذرانيد، و چون سنگينبار شد، خدا، پروردگار خود را خواندند كه اگر به ما [فرزندى] شايسته عطا كنى قطعاً از سپاسگزاران خواهيم بود. (189)
صَالِحًا
جَعَلَا
لَهُ
شُرَكَاءَ
فِيمَا
آتَاهُمَا
ۚ
فَتَعَالَى
اللَّهُ
عَمَّا
يُشْرِكُونَ
190
أَيُشْرِكُونَ
190
و چون به آن دو، [فرزندى] شايسته داد، در آنچه [خدا] به ايشان داده بود، براى او شريكانى قرار دادند، و خدا از آنچه [با او] شريك مىگردانند برتر است. (190)
مَا
لَا
يَخْلُقُ
شَيْئًا
وَهُمْ
يُخْلَقُونَ
191
وَلَا
يَسْتَطِيعُونَ
لَهُمْ
نَصْرًا
وَلَا
أَنْفُسَهُمْ
191
آيا موجوداتى را [با او] شريك مىگردانند كه چيزى را نمىآفرينند و خودشان مخلوقند؟ (191)
يَنْصُرُونَ
192
وَإِنْ
تَدْعُوهُمْ
إِلَى
الْهُدَىٰ
لَا
يَتَّبِعُوكُمْ
ۚ
سَوَاءٌ
عَلَيْكُمْ
أَدَعَوْتُمُوهُمْ
192
و نمىتوانند آنان را يارى كنند و نه خويشتن را يارى دهند. (192)
أَمْ
أَنْتُمْ
صَامِتُونَ
193
إِنَّ
الَّذِينَ
تَدْعُونَ
مِنْ
دُونِ
اللَّهِ
عِبَادٌ
أَمْثَالُكُمْ
193
و اگر آنها را به [راه] هدايت فراخوانيد، از شما پيروى نمىكنند. چه آنها را بخوانيد يا خاموش بمانيد، براى شما يكسان است. (193)
ۖ
فَادْعُوهُمْ
فَلْيَسْتَجِيبُوا
لَكُمْ
إِنْ
كُنْتُمْ
صَادِقِينَ
194
أَلَهُمْ
أَرْجُلٌ
يَمْشُونَ
بِهَا
194
در حقيقت، كسانى را كه به جاى خدا مىخوانيد، بندگانى امثال شما هستند. پس آنها را [در گرفتاريها] بخوانيد، اگر راست مىگوييد بايد شما را اجابت كنند. (194)
ۖ
أَمْ
لَهُمْ
أَيْدٍ
يَبْطِشُونَ
بِهَا
ۖ
أَمْ
لَهُمْ
أَعْيُنٌ
يُبْصِرُونَ
بِهَا
ۖ
أَمْ
لَهُمْ
آذَانٌ
يَسْمَعُونَ
بِهَا
ۗ
قُلِ
ادْعُوا
شُرَكَاءَكُمْ
ثُمَّ
كِيدُونِ
فَلَا
تُنْظِرُونِ
195
195
آيا آنها پاهايى دارند كه با آن راه بروند، يا دستهايى دارند كه با آن كارى انجام دهند، يا چشمهايى دارند كه با آن بنگرند، يا گوشهايى دارند كه با آن بشنوند؟ بگو: «شريكان خود را بخوانيد؛ سپس در باره من حيله به كار بريد و مرا مهلت مدهيد.» (195)
صفحه: -